Goienkaria, 2009.12.18
Normal
0
21
MicrosoftInternetExplorer4
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;}
BECen nintzen domekan. Eta sentitu nituen
haize beroaren itolarriak, tarteka benetan larriak. Edo zortzi orduz jarrita
egotearen ajeak. Pena ere hartu nuen ikustean bertsogintza oraindik batzuena
dela gehiago denona baino. Nahiz esan behar dudan koadroa apurka koloreak
hartuz doala, zorionez.
Baina nabarmenena egin zitzaidan milaka
pertsona haien euskararekiko atxikimendu eta maitasun jostalaria, nola gozatzen
zuten bertsolarien malabar eta piruetekin. Bide ona da hori. Espainian, oro
har, gaizki egiten da espainolez eta hori kopiatu dugu Hegoaldean. Frantzian
ondo hitz egiten dute frantsesek eta nabari zaie gure euskal senideei. Ederra
litzateke bertso botikak bihurtuko balu Euskal Herria ‘ondo mintzatzen direnen
herria’.