Harrigarri egin zitzaidan atzo lehen aldia izatea Lehendakaria presoen senideekin biltzen zena. Eta horrela adierazi nuen Radio Euskadiko Boulevard saioko tertulian (grabazioa ez dago EITB nahieran) Aldiz, tertuliakide batek salatu egin zuen bilera, elkartearen zilegitasuna bera zalantzan jarriz, eta hor sartu ginen tiki-takan, ni giza eskubideez ari ginela eta bera terrorismoa/biktimak gora eta behera.
Bilera egin izana, bere iraupena eta ondoren Etxeratek esan zituenak urrats garrantzitsua dira norabide onean. Gainera urrats hau kokatu behar da Jonan Fernandez Jaurlaritzatik bultzatzen ari den beste hainbat ekimenekin batera, bakegintzan eragiteko plangintza orokor baten baitan.
Ekimen guztiak ez dira maila berekoak eta ez dute guztiek onarpen iguala jaso. Baina uste dut guztiak batera ari direla gizartearen pertzepzioan eragiten, eta baita eragileen jarreretan. Etxeratek lankidetza aipatu zuen atzo, eta presoen taldeak interesa azaldu zuen haiei zegokien proposamen bat ondo aztertzeko. Aldi berean min guztien inbentarioa osatzen ari da han-hemenka, eta horrekin ia oharkabean min guztiak aitortzeko bidea ari gara egiten herritarrok. Biktimen artean ere gero eta ugariago eta nabariago dira zubiak, eta elkarbizitzaren diskurtso partekatua.
Egia da ezker abertzaleak zakar samar hartu duela ekimen hauetakoren bat, eta ulertzekoa ere bada orain arteko dinamika –ekimena nik, besteok atxikimendua- aldatzera datorren neurrian.
Baina zinez uste dut hobeto burutuko direla presoen giza eskubideen defentsa eta bakearen eraikuntza osoa erakunde eta eragile guztien arteko lankidetzan eta herritar guztion inplikazioarekin egiten badira. Besteak beste, lortuko diren emaitzen artean egongo delako lankidetza bera eta herritarren aktibazioa, hau da, elkarbizitza hobeago baten oinarria.
