Banuen lankide bat, Elgetako Jabiertxo, ehun kilotik gorako gizonkote umoretsua. Berrogeita zortzigarren urtea iritsi zitzaionean, hark lau dozena egin zituen, adinaren zama arintze aldera.
Lagun artekoa zen, jan eta edan zalea, bere osasunari komeni zitzaiona baino areago. Hori dela-eta, emaztea haserretu egiten zitzaion eta hitzegiteke egon, denboratan. Horrelakoetan, Jabiertxok zioen emaztea matxuratu egiten zela, soinua joan egiten zitzaiola. Behin, matxuraldi batean, mesanotxean bi pila berri utzi zizkion emazteari, ea haiek aldatu eta soinua itzultzen zitzaion.
Jabiertxoren pila amaitu zenean, soinuarekin batera joan zitzaion arnasa. Izango dira sei urte, dozena erdi.
