Gaur abiatuko da Imanol anaia Renora, Nevadako unibertsitatean euskal liburutegiaz arduratzeko. Bere arrazoi eta asmoez jakin nahi duenak, irakur ditzake haren azalpenak. Nik aipatu nahi dut duela astebete eskaini zigun agurreko jaia, bapo jan eta edateaz aparte, kantuan eta dantzan eman genuen egun gogoangarria.
Errauskinen karroza nola, gaueko hamabietan amaitzen da txalupa zerbitzua Pasai Donibanetik San Pedrora. Ordu laurden lehenago, eztarria urratuta eta hauspoa bero, iladan jarri ginen hogeitaka senideok Imanol besarkatzeko, denok ere bigun-bigun eginda. Behin gu txalupan, Imanol balkoira irten, eta azken agurra eman zigun argiak kliskatuz, gehienon begiak ñir-ñir jarriz.
Aurrez ordea, kantatua zigun -kitarraz lagunduta, ohi duen estilo bikainarekin- Laboa/Sarrionandiaren ondoko kanta, ez aipatu gabe bere egoerarekin duen kontresana:
Nekez uzten du bere sorterria
sustraiak han dituenak
Nekez uzten du bere lurra zuhaitzak
ez bada abaildu eta oholetan
Ez du niniak begia uzten
ez bada erroi edo arrubioen mokoetan
Nekez uzten du gezalak itsasoa
ez hareharriak basamortua
Ez du liliak udaberria uzten
ez elurrak zuritasuna
Bere sorterria nekez uzten du
sustraiak han dituenak.
Zorte on, Imanol!
