Behin datorren asteko hauteskundeak pasata, ia hiru urteko oasia irekitzen zaigu hauteskunderik gabe. Europakoak egon daitezke tartean, baina horiek ez dute oraindik interferentzia handiegirik sortzen euskal politikan.
Eta asko komeni zaizkigu oasiak, oso nabarmena delako hauteskunde usainak zorabiatu egiten dituela alderdiak. Oraindik urrun dauzkagu kanpaina erakargarriak, edukien gaineko eztabaida piztuko dutenak; eta soberan gaiztakeria batzuk, edota zaindu beharreko hainbat gai harrika erabiltzeko joerak.
Hauteskunderik gabeko oasia dator eta aprobetxatu behar genuke herri ikuspegitik airean ditugun galderak egiteko, lehenik nork bere buruari eta gero elkarri. Euskalgintzan esaten ari gara hizkuntzaren biziberritze prozesua bidegurutzean dagoela, baina uste dut orotara gaudela despiste handi baten erdian. Zehaztu gabe ditugu gure egitasmo politiko ezberdinak eta ezinbesteko ditugun hainbat azpiegitura, hala nola, euskal komunikazio sistema, edo liburutegi nazionala, edo kultur eredua, edo garapen sozio-ekonomikoaren markoa, edo…
Ea hiru urteko oasia baliatzen dugun gure herriaren etorkizuna irudikatzeko eta prestatzeko.
