Gustura hartu ditut Mondragon Korporazioaren kongresuak utzi dituen oihartzunak. Eta itxaropen puntu bat piztu zait Sotil presidentearen adierazpenak Goienan entzunda.
Azpimarragarria da ezer baino lehen kooperatiben eredua berrestea, alderdi juridikotik harago. Denborak esango du ea erretorika soilean geratzen den ala benetan berreskuratzen diren funtsezko balioak, baina keinua estimatzekoa da.
Bigarren ideia argia: kooperatibak enpresak dira eta eraldaketa dute helburu; eta eraldaketa posible izan dadin errentagarritasuna lortu behar dute eta lanpostuak sortu. Oso oinarrizko eskema da, baina ez dakit ez ote zegoen ahaztu samar.
Azkenik, elkartasuna ulertzeko moduan uste dut jauzi handia egin dela. ‘Elkartasuna ez da eskubidea’ eta ‘elkartasun diruak baldintzapean emango dira’ entzun diot. Eta azalpena da ez dela dirurik egongo kooperatiba batek zuloa egiten jarrai dezan, diruz lagunduko dela zulotik irteteko eraldaketa plana. Erabat ados nago.
Eliza katolikoak trantsiziorako aukeratu zuen Roncalli kardinal adindua, baina Joan XXIII izenarekin irauli egin zuen eliza urte gutxitan. Sotil ote da kooperatiben Roncalli-a?
