@font-face {
font-family: “Cambria”;
}p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal { margin: 0cm 0cm 10pt; font-size: 12pt; font-family: “Times New Roman”; }div.Section1 { page: Section1; }
Zortzi bat urtez –oporrak kenduta- idatzi dut
astero-astero Piperrautsa Goienkarian.
Blog hau berau haren bertsio digitala zen sorreran, nahiz denboraz libre samar
ibili naizenetan zutabetik haratago erabili dudan. Orain aldizkaria birmoldatu
egin da eta Azken hitza atalean
arituko naiz, beste hiru lagunekin txandan. Ba, nola diren gauzak, lehen aste
libre honetan halako urduritasun bat sentitu dut, ardura garrantzitsu bati huts
egiten ari banintzaio edo.
Hala ere, ez da asteroko idatziarena nire
bizitzan aldatuko den kontu bakarra. Asteon jakin dut Kutxak baietza eman diola
nire lizentzia eskaerari eta datorren aste santuan utziko dudala 25 urtez nire
enpresa izan dena. Juxtu sasoi horretan bost urte izango dira Arrasateko
lehiatila utzi eta kapitalera joaten hasi nintzela, egunero.
Donostiako txanpa hau zoragarria izan da,
aukeraz betea, eta nire onena eman ahal izan dut. Hizkuntza kudeaketaren
arduradun izan naiz, eta urrats nabarmenak erdietsi ditugu. Gero Gizarte
Alorraren eraldaketa sakonean partaide izatea egokitu zait eta hemen ere handia da eragin
dugun aldaketa estrukturala eta kulturala. Lehiatila xumea utzi eta etxe handira
abiatu zen hura Kutxa fundazioaren zuzendari-ondoko bihurtuta erretiratuko da.
Azken aldaketa: hipertentsioa iritsi zait.
Oraindik aurtengo udan izan nuen azken osasun miaketa eta artean ohiko 12-7a
entzun nuen medikuaren ahotik. Ba derrepente 15-10 eta antzekoak agertu dira.
Zahardadea, seguruenik. Nire egunerokoan aldaketa sakona, ziur. Ea zer esaten
didaten gaur anbulatorixuen.
Eutsi Mikel, hi hirugarren adinekoentzako proiektu eta planak hankaz gora jartzeko gai haiz eta!