Goienkaria, 2010.02.12
Normal
0
21
false
false
false
MicrosoftInternetExplorer4
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
Egin daitezke gailur garestiak Kopenhagen,
ehunka ministro eta estatuburu bilduta, milioika euro gastatu ondoren borondate
huts, urri, konpromisozkoa besterik ez erakusteko. Eta egon gaitezke sistema
irauli zain, ea olatu erraldoi batek noiz libratzen duen planeta gaixoa
kapitalismo suntsitzailearen hatzaparretatik.
Baina hobe genuke bertatik hasi. Gailurrek
zerbait uzten badute, hura baliatu; eta haize ufadak egitura zaharkituren bat
botatzen badu, bentaja enbido. Baina txorrota ixtea, argia itzaltzea, zaborra
bereiztea, oinez edo bizikletaz ibiltzea, arduraz kontsumitzea… horiek gutariko
bakoitzak egin ditzakegu agintarien eta iraultzaren laguntzarik gabe. Eta asko
garenez, asko lor dezakegu. Egiozu planetari laztantxo bat.
