Normal
0
21
MicrosoftInternetExplorer4
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;}
Larunbatean ilara luzeak zeuden Bergarako
pilotalekuan sartzeko. Arratsaldeko saioa oso ondo joan zela eta iluntzekoa
aurkeztean tentsioa eskatu zien Alberto Gorritibereak antzezleei, loriatan ez zitezen lokartu. Baina
ez, bikain aritu ziren bigarrenean ere, frontoia lepo eta ikusleak hunkituta.
Duela 15 urte ikusi nuen lehen Miserableak frontoi berean. Eta orduan
bezala oraingoan ere txunditu egin nau bergararren kemenak, sekulako lana behar
baita ikuskizun hori horrela emateko. Berrehun bat lagun aritu ziren bistan,
beste mordo bat ere bai atzean, ziur. Eta bereziki harrigarria egiten zait
bataz besteko kalitate maila, zenbaitek ez du profesionalen inongo inbidiarik. Amaieran ez zegoen miseriarik, harrotasun
sanoa baizik.
