Goienkaria, 2008.07.04
Normal
0
21
MicrosoftInternetExplorer4
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;}
Hogeita sei urteren buruan itzuli gara
etxekoandrea eta biok Irlandara. Ohi bezala, egunero izan dugu euria, baina
baita eguzki tarteak eta ateri-une dezenteak. Eta edozein kasutan, eguraldia ez
zaigu oztopo izan Irlandaz gozatzeko.
Guinness eta Smithwick’s gura adina edan, kale
dendaz bete eta koloretsuetan galduta ibili, itsasertz eta laku-ondo
zoragarrietan samurtu, Connemarako Michael eta Maria-ren etxeko sutondoan turf
(peat) errearen usainetan solastu… Apenas izan da astebete, baina nire neuronek sekulako
atsedena hartu dute, ohiko borroketatik libre.
Eta sentitu dut Irlandak oraindik guk baino
areago gordetzen duela bizitzaren alde ludikoa. Agian irlandarra banintz, neuk
ere bizkar emango niokeen Europa agin zorrozdun honi.
