Aspaldi samar, Imanol Muruaren blogean hau irakurtzean, lotura egin nuen Luis R. Aizpeolea eta transizio garaiko Espainiaren artean. Erantzunean, Imanolek galdetzen zidan Tácito taldeari buruz, baina oso berandu irakurri nuen galdera eta han gelditu zen kontua.
Handik egunetara, buruan flash moduko bat izan eta konturatu nintzen oker nenbilela. Luis R. Aizpeolea nahastu egin nuela Luis Apostúa kazetariarekin, hau baitzen transizio garaiko analista ezinbestekoa, Ya egunkarian idazten zuen laukitxoan. Egunkari berean agertzen zen bizpahiru egunetik behin beste zutabe bat Tácito sinadurapean -tartean Marcelino Oreja
eta beste hainbat demokristau-, frankismoaren erreformistek zeramaten
borrokaren adierazle. Bi atal horiek irakurtzea ezinbestekoa zen; alde
batetik, frankismoaren giro itxian arnasa hobeto hartzeko eta,
bestetik, orduko prozesuaren entretela batzuk ezagutzeko. Nola den ezinbesteko gaur Luis R. Aizpeolearen artikuluak irakurtzea, Moncloako iturriak aipatuz El País egunkariak maiz argitaratzen dizkionak.
Ez esatzen duena bere horretan sinesteko, baizik alde baten kezka, joko eta nahiak ezagutzeko.
