Iribar atezaina izandakoa
ikusi nuen, Ordu Txikitan saioan.

Atsegina koipetsua izan barik.

Gauzak kontatuz baina
berriketan esangurak zainduz.

 

Idolo bat da, eta izan da,
Iribar.

 

Ez zait inoiz tele-kirola
gustatu izan, eta futbola are eta gutxiago. Akaso nire inguruko batzuei kontra egitearren.

Beraz, niri behintzat, Iribarrekiko
miresmena ez zetorkidan futbolzalea nintzelako.

 

Hala ere, oso gogoan dut,
irabazi ala galdu, nolako jarrera izaten zuen. Ez zen batere keinu puztu eta
neurriz kanpoko jarrera zale. Bere lekuan egoten zekiena/dakiena, luze
gorputzez, edukatua moduetan, egoten dakienetakoa. Sendotasun hori oso hemengo
da, ezta?. Keinukera melodramatikorik gabea, baina tinkotasun ikaragarria
transmititzen duena.

 

Txikitako iruditerian,
oso presente daukat bera eta Kortabarriak ikurriña atera zutenekoa. Legez
kanpokoa zen eta hauek futbol partida batean eskutik heldu eta zelai erdira
joan ziren, gehienon gozamenerako. Ni ez 
nintzen partida ikusten ari. Esana dut futbolak ez nauela erakartzen. Baina,
balentria irudi hura oso esanguratsua 
iruditu zitzaidan. Ikurrina de facto
legalizatu zuten haiek.

 

ETB1eko Ordu Txikitan programa amaitu zenean, orduko  Iribar lakorik gaur egun ba ote dugun
zalantzan gelditu nintzen.

 

Eta, ezetz pentsatu nuen.
Politikoen artean ez behintzat. Sistemaren bihurgunetan katramilatuta daude, gehienak.