Etiketaren artxiboa: el

Bizialdia

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

“El intermedio”-ren (La
Sexta; 21:30) jarraitzaile amorratua izan naiz, luzaroan. Agian “El hormiguero” izenekoaren nerabezaletasunik ihesi.

Gaur arte.

Izan ere, penagarria egin
zait maiatzaren 10eko saioan nola sartu diren Laporta, Barçaren nagusiarekin.

Wyomingek eta Beatriz
Montañez aurkeleek Laportaren independentzia zaletasuna, politikara
dedikatzeko omen daukan asmoa zorrotz kritikatu dute.

Zer eta “El País”
egunkaria informazio-iturri bakar modura erabiliz!

Zaborra

Utzi erantzuna

Lurreko telebistaren digitalizazioaren eskutik ugaritu diren kanalen 

artean Intereconomía izan daiteke nortasuna  garbien duena. 

Sintonizatzaile automatikoak lehen zenbakietan kokatu didanez, 

bestelakorik topatu bitartean,  bere “geltokitik” pasa beharra izaten 

dut. Gauez, hain zuzen ere, “Los clones”  izeneko saio bat daukate.  

“El intermedion” edo, beste modu batera “El hormigueron”, gertatzen 
den
modura, aktualitatea hartzen dute eta ikuspegi ironikotik  
jorratu. Baina
honetan, aitortzen dizuet ez didatela behin ere 
irriparrerik   sortarazi.
Pablo Motosek aurkezten duen saioan, 
belaunaldien arteko etena  dela-eta
ez  ez zait asko gustatzen 
erabiltzen dituzten umorea, jokoak eta
erreferentziak. Eta niri 
bezala,  35 urtetik gorako askori (audimetroak
dixit). Wymomingen 
kasua bestelakoa da eta urtean pilatzen dutenen
geralekua  izaten da. 
Ez   dakit nolako audientzia izango duen “Los clones”
delakoak, baina  
garbi dagoena da  programa formatu berbera hartu duela 
beste biekin 
lehian aritzeko. Edukia beste kontu bat da.

Animalien pare

Utzi erantzuna

Reality-en gaia jorratzen duten pelikuletako bi dira “El show
de 
Truman” eta “Ed TV”. Lehenean, “Gran Hermanon” legez, propio sorturiko 
dekoratu “erreal” itxurakoetan jartzen dituzte parte hartzaileak, 
ezkutuko kamerez  eta mikroez inguratuta. Bigarrenean aldiz, telebista 
ekipo bat doa, gau eta egun, Ed gaztearen atzetik, etxean zein kalean 
dabilenean.
Errealitate-saioak eta intimitatea: nola aldatu diren gauzak,
lehen 
errealitiak emititzen  hasi zirenetik! Izan ere, gaur egun,
norberaren 
irudiaren eta ohorearen defentsa ahulduta dago eta duela  gutxi
arte intimoak ziren eremuak telebistan ikusi ahal dira,
barra-barra.
Eta, barregarria bada ere, jatorrietara jota, ez dago zergatik
“?Quién  sabe dónde?” ala “La máquina de la verdad”-era egin beharrik, 
dokumentaletara baizik. TVE2n hain aipatuak baina gutxi ikusiak diren 
generoko saioetan animaliak erakusten zaizkigu lotan, jaten, larrutan, 
kaka eginean eta hiltzen. Horiena bai dela, eta ez pelikuletakoa, 
zelatatuak izatea.

Maketak

Utzi erantzuna

MAKETAK

Etxez etxe ala telefonoz inkestak egiten ibiltzen direnek
ondo dakite lagina zer demontres den. Aztertu nahi den populazioaren izaeraren
osagarriak (adina, sexua, diru-sarrerak, 
ideología…) ondo errepresentatzen duen jende taldea. Populazioan dagoen
proportzio berean egon behar dira laginean nagusi diren elementu horiek. Talde
handiaren maketa lakoxea da lagina.

Inoiz albistegietan eta sarri jendearen parte-hartea “bultzatzen”
duten txutxumutxu eta reality showetan,
“inkesta” berbaren esangura ahazten dute. Kamera kalera bota eta berba egitera
ausartzen den lehenari  ematen diote
isilik dauden guztien ordezkari izateko aukera..  Hori bai, telebista kanalaren ideologiarekin
bat baldin badator, bestela bazterreratuko dute majo.

Pantailaren bestaldera pasatuta, El diario de Patricia
moduko  programetan agertzen direnak gehiengoa
direla pentsatzera jo genezake, horrenbestetan ikusita. Baina ez, hor ere,
ikusten ditugun pertsona horiek bene-benetakoak direla jakin arren, populazio osoaren
zati bat besterik ez dira, osotasunaren ispilu distortsionatua.

Irrati-erreportaiak ditut faltan

2 erantzun

RNE irratiak, gaueko zortziretako albistegiaren ostean, El suplemento (Guillermo Ordunaren zuzendaritzapean) izeneko saioa eskaintzen du, lanegunero, ordu erdiz. Eguneko albistegien gainetik, baina beti ere gaurkotasunari helduz , gizarte-gaiak jorratzen dituzte erreportaje delako genero gutxiestuari aukera bat emanez.

Eta konturatu naiz, euskarazko irratigintza publikoan (ez naiz ausartzen Euskal Herria Irratia, Arrosarekin bateginik dauden emandegiak edota Info 7ren programazioari buruz ezer esaten, ezjakintasuna dela-eta) ez direla erreportajeak aideratzen.

Aipatutako Euskadi Irratian gehiegitan jotzen da magazinera, elkarrizketa luzeak egitera, kirol-saioak edota irratsaio tematikoa erabiltzera formato modura, beti ere albistegi huts-hutsera mugatzen ez bada.  Eta, hor erreportajeak badu lantzen ez den eremu bat.
Formatu bat besterik ez da, badakit, baina irratia egiteko eta gaiak lantzeko aukera berri bat ere bada.
Lan gehiago dakarrela eta zukutu arteko elkarrizketa errentagarriagoa eta errazagoa dela badakit, baina erreportajeak ditut, momentu honetan gustuko.
Besteen ahotsetan (ez bakarrean, plis) jartzea gai baten garapena eta aurkezleak loturak eta bizkar hezur ikusezin bat jartzera mugatzen direnen kasua dut gogoko. Gainera, agian horrela, gidoi landuegiak, hitz joko jator bezain astunak albora utziko genituzke, gaur egungo esatari askok egiten dutenaz nekatuta. Eta, azkenik, soinuak, hutsuneak eta musikak beharrezkoa duten lekua berreskuratuko lukete.
Esandakoa, El suplemento bezalako saio bat nahi dut hemengo gaiak, hemengo ahotsak eta hemengo soinu giroaz.

Non eskatzen dira halako gauzak?