Urtebete joan da EHko musikaren paisaia aldatzeko MusikHerria jaio zenetik. Urtebete orain arteko eredua ozenki zalantzan hasi zenetik. Ez lehenago inork ez zuelako euskal industria zalantzan ipini, gurpila aspaldian asmatu zen eta merkatu basatiaren ereduari bizkarra emanda bizi diren kolektiboak ez dira jendeak pentsa dezakeen bezain murritzak. Baina iazko urrian MusikHerriak bere aurkezpen publikoa egin zuenetik gero eta argiago geratu da zerbait ari dela mugitzen gure gizartean, eta musika beti izan da aitzindaria holako aldaketetan. Euskal musikari askok ahaztu nahi izan badute ere, SGAE edo SACEMen itzalpean goxo-goxo bizitzeko.
Orduan ideia lanbrotsua izan zen, gogo handia gauzak egiteko baina handia ere antolatzen hasi beharrekoaren tamaina. Urtea joan da, eta esan behar dut ni neu harrituta nagoela ikusita zenbat gauza egin diren hain baliabide gutxirekin. Zenbat profesional dagoen musikaren munduan printzipio batzuei eusteko gertu. Utopiari abesteaz gain, utopia bizi gura duen jendea. Ideiak indargabetzen joan barik, hazi, gorpuztu, biderkatu egin dira, eta badirudi helburu argi bat dagoela: musikan ere beste mundu bat posible dela erakustea. Aldarrikatu bai, baina batez ere aldarrikapen hori egunero egia bihurtu.
Aurrerantzean argiago ikusiko da gure herrian zer defendatzen duen benetan bakoitzak, bandera gorri askoren atzean urrearen gorria baino ez baitago. Copyleft, Creative Commons, EzGAE, SACEMeZ, Copy is right…, gutxienekoa da utopiaren bidean erabiltzen den bitartekoa edo etiketa, kasu honetan guztiek esan gura dute guaza bera: kultura librea, guztiona eta guztiontzat. Duintasuna bai, diruzalekeria ez. Aurrera, neska-mutilak, hasi besterik ez dugu egin!
