Aspaldi ez dut musikarik ekarri nire txoko honetara. Gaur apurtuko dut isilaldi luze hori benetan merezi duen Txileko talde bat jarriz. Los Prisioneros txiletar rock talderik handienetakoa izan da. Diktadura garaian sortu zen, jarrera punketik edanez baina zenbait estilotan murgiltzeko lotsarik gabe. Hemen kanta handi horietako bat utziko dizuet, Euskal Herrian 80ko hamarkadan bizi genuena ere gogoratzeko balio dezakeena.
HONEN INGURUAN
Orri birtual hauetan irakurle birtualei eskaini gura dizkiedan nire barne munduaren, ezinegonen, amorru eta pozen zatiak agertzen doaz. Agian sabelari lotutako ataltxo bat gehitu beharko diot egunen batean, lapikoen bitartez ere zer esan asko egon baitaiteke. Hemengoengatik ziztadaren bat edo beste sentitzen baduzu, ondo nabilela esan nahiko du. Nahaste honetatik ezer argirik ateratzen baduzu, ni baino hobeto ibiliko zara.
Gorri Beltzean- Bagoaz… baina ez hainbeste – Nos vamos… pero no tanto
- Las vacunas salvan miles de vidas…
- Kasualitatez datozenak II
- La “coherencia” de la izquierda, de la cristanofobia a la islamofilia
- Ezkerraren “koherentzia”, giristinofobiatik islamofiliara
- Estatu terrorismoaren aurrean, elkartasuna – Ante el terrorismo de Estado, solidaridad
- El Mundial como escaparate de una escala de posturas
- Kasualitatez datozenak
- Aurkezpena Bilbon – Presentación en Bilbao: “Los buenos no usan paraguas”
- ¿Del No92 al Si14?
