Azken boladan bere burua gure herri honen lagun handia aitortzen zuen
Ramoncín pertsonaiarik zital eta gorrotatuenetarikoa bilakatu zaigu.
Urrun ikusten dugu haren hasierako jarrera punkia, urrun TVEn gaur
egungo euskal ilegalen ikurrak zein sandinistenak paseatzen zituen
garaia. Orain oilasko frijituaren erregea kanonaren errege dugu.
Horrek, eta GALen garaian PSOEren alde agertu izanak, guztien etsai
bihurtu dute gure artean.
Honaino
ados egon naiteke. Baina bitartean, zer eskatzen diegu gure euskal
taldeei? Azken finean, Ramoncín espainiola da eta normala da espainiar
erakunde baten partaide, baita presidente ere izatea. Gure inguruko
talde handi askori ere jarrera bat suposatzen zitzaien garai batean,
asko egin zuten eta agian oraindik ere asko egiten ari dira. Baina ez
dute aldi berean SGAE lodiarazten? Oraindik ez dakit talde horiei ez
diegun ezer eskatu behar. Isil-isilik daude denak kanon horri buruz
berba egiten denean? Ez dute iritzirik? Tokatzen zaien pastelaren
zatiarekin pozik? Ze erraza den ezkutatzea eta jendeari uztea bere
amorrua beste norbaiten aurka bideratzen.
SGAE eta kanonaren
aurka gaudenok, ostera, ez genuke inoiz ahaztu behar erakunde pribatu
horrek egunero lapurtzen digula gure inguruko askoren
konplizitatearekin, ez bakarrik Ramoncín edo Loquillo bezalakoenarekin; larriagoa kontuan hartzen badugu haiek ez dutela
euren burua espainioltzat, ezta? Hego Poloan ere ideiak desizozteko
garaia da! SGAEri ez!
Hemen uzten dizuet Ramoncín-ek kanonari egindako apologia, uler dezagun haren aurpegiaren atzean beste asko ere gordetzen direla. ViñaRock-en gertatu zitzaionarena ere utziko nizueke, baina oraindik ez dudanez ulertzen zergatik izan zen bera holako erantzuna sortu zuen bakarra, taula gainetik pasatu zirenetatik SGAEtik zenbatek jaten duten kontuan izanda…
