Goiena paperean argitaratu zuen, baina sarean jarri duten arte irakurri barik nuen Andoni Urtzelai lagunaren artikulua. Han dioen zati honek eman dit zer pentsatua:
Bruselako politikariek beraien bidaien inguruan onartutakoak
zalaparta ekarri du Interneteko sareetara. Hemen, horren harira, bestean
Cuatroko esatariak informatiboan zioena: Internet bezalako tresna
eskura edukita, protesta eta eragiteko zein baliagarria den ikusita,
kalean manifestatzeak ez du jada zentzurik, hori beste garai bateko
anakronismoa da… Ez, gainera putre hauek kaleetatik atera nahi gaituzte,
Twitterreko 120 karaktere nahikoa direlakoan gure haserrea erakusteko…
Eztabaida hauxe erabili dugu lagunartean geuk ere. Nire iritziz “kalea gurea da” pintada gaur gaurkoa izan badaiteke ere egia berdaderoa da 140 karakterek kalea bezainbesteko garrantzia izan dezaketela gaur, edo handiagoa.
Tabernetan 140 karaktereko komentario asko egiten ditugu guk (eta Andonik eta biok txanda noiz hartuko): harek esandakoa errepikatu, handik ekarritako bat mahai-gaineratu, ideia berri bat bota, ondokoari entzun, kuadrilako beste baten komentarioa ezagutarazi, uste batekin kontrastatu, aipu berri bat erantsi… Eta ederra da elkarrizketa hori kaña batekin eskuan. Ez dago dudarik, “taberna gurea da”. Hala ere, pintada egileak gaur sare-sozialetan ere badaude esaten, entzuten, elkarrizketan… Horixe da 140ko jarduna, tabernako jardun bat kaña barik 🙂
140an haserretu? ez zara haserretuko ba! Hori bai, Twitterreko 140 karakteredun mezu asko behar dira gure haserrea (ere) kolektiboa dela erakusteko eta jarritako adibidean balio izan dute baita eragiteko ere.