“Bezperaren bezperan”-en irakurtzen nuen atzo: Erakundeen munduan ez ezik, erakundeetatik kanpokoan eta are erakundeen kontrakoan ere, <<euskalgintzak>> eta <<herrigintzak>> elkarrekin talka egiten dutenean, lehenbizikoa ateratzen da galtzaile.

Eta zer pentsatu handia ematen du egiaztapenak… zenbat eta zenbat herrigintzaz berbetan eta gaztelera hutsean… eta errealitatea da bai, baina euskalgintzak galtzaile izan behar ote du beti?

Talde politikoetako liberatuak, sindikatuetakoak, talde ekologistetakoak, gazte eta ez hain gazte iraultzaileak, musika munduko elkarteak, han eta hemengo elkarteetako presidenteak, testu bat euskaraz idazteko kapaz ez dien politikariak… herrigintzaz beti jardun izan dut positiboan, baina ez da ez herrigintza eredurik onena euskara bazter lagatzen duena, redio!