Abenduaren 17 edo 18.ean egin beharreko apustua zen. Betiko lekura igo beharra, Aiara, alegia. Baina asteburu horretan batek atzerapena eskatu zuen eta besteak onartu egin zuen. Apustuaren klausuletan apustua ez egiteak dakarren ondorioa gogora arazi behar izan genien biei: hiru astetan jarraian asteroko afaria prestatu beharra! Beraz, astebeteko atzerapena onartu genuen, baina ondorioak zein izan zitezkeen argi lagata. Abenduaren 24.ean hamarretan irteerara azaldu ginen: atzerapena eskatu zuena azaldu zen, apustua gertutik (bizikleta gainetik) ikusi nahi genuen beste lau ere azaldu ginen. Esfuertzo handirik gabe ikusi nahi zuen bat motorrean joan zen, eta beste bi kotxez. Hure zen ikusmina! Baina apustua irabazi behar zuena ez zen iritsi zitara. Bere etxetik irteerara 200 metro baino gehiago ez dira egongo, baina bidean, aurreko kurpilean poltsa bat sartu eta lurrera joan zen. Kaskoari eskerrak eman behar dizkiogula uste dut, baina egunduko zartada hartzetik ez zen libratu. Ea argazkirik lortzen dudan.
Kontua zera da, berriz ere atzeratu egin dutela apustu eguna. Izorrai! Azkenean Zumaira joan-etorria egin eta dutxa bero batekin konformatu behar izan nuen. Batere ikuskizunik gabe. Por tzierto, egundoko hotza egin zuen.
