Ez erabili mikrouhin labe hau 2.000 metrotik gora.
Sherpa zaharra eta sherpa gaztea. Zertarako haien izenak ikasi. Ahoskaezinak dira. Eta, total, espero dut berriro ere ez ikustea. 7.000.000.000 pertsona ez baikaude alferrik munduan. Nire lantaldekoak dira gainera haiekin komunikatzen direnak ingeles trauskil batean, hiztun txarrak primeran komunikatzen direnaren froga da. Katmandun beste hegazkin txiki bat hartu behar izan dugu South Base Camp honetara iristeko, 5.634 metrotara dagoena. 28°0′26″N 86°51′34″E da kokapena. Tibeten ere bada beste kanpamendu base bat baina Txinako burokrazia jasanezina da. Internet konexioa behar dut Berriako blogean lehen testua idazteko. Ordu erdi barru Euskadi Irratiak konexioa egingo du zuzenean. Sutan dugu Instagram eta Tik-Tokeko kontua, aurretiaz programatutako mezuak argitaratu baitira gu abionetan egon garen bitartean. Animalia iletsu batzuen alboan daude sherpak. Yakak omen dira. Gustatu zaizkit, ea ez zaidan ahazten haien zaintzari buruz galdetzea, ez nuke nahi animaliarik sufritzerik gure espedizioan, batetik jasangaitza zaidalako eta betetik gure espedizioaren irudiari kaltea handia egingo liokeelako.
Rajivek zauria du hankan. Disimulatzen ahalegintzen den arren begiratzen duenarentzat bistan da herrena. Esan nion bota berriak lortzeko espedizio honetarako baina berak nahiago izan du emazteari ematea soldata aurrerapena. Zauriaren zaintzaz arduratu beharko da bederen, gauero gogoraraziko diot lotara joan aurretik. Heldutu beharko luke honezkero, baina ez nire espedizioan. Hemen egin dezala lana ganoraz eta gero izango du aukera inork gogorarazi behar izanik gabe jarduteko. Europarra begira izan dut instant batez, baina gero begiak pantailarentzat ditut soilik. Espero dut behintzat ez dezala mendian gora ari dela gauza bera egin, aurreko urtean hala jardun eta bukaeran orkatila bihurritu zuen emakume australiarrak bezala.
Hasi gara metroak igotzen. Eskerrak. Lurrikararen ondorenean lur jota dago dena, hori miseria. Haur batzuei argazkia atera nien kanpamenduan jolasean ari zirela. Like mordoa izan ditu. Paisaia ederra da, tontor elurtuak, bizkar harritsuak eta ibai builatsuak. Animalia gogorrak dira yakak, ederrak. Galdetu nuen ea asko sufrituko zuten gurekin batera etortzeagatik. Lasaitu ninduen jakiteak ohituak daudela lanerako, haientzat paseoa besterik ez dela. Eguzkia atera da eta aurpegia laztantzen dit.
Ganeshek esan didanez, lehen kanpamendutik gora igo nahi dute. Horrek esan nahi du elikagai eta lo egiteko dendak ez ezik daramaten filmaketa ekipoa ere eraman beharko dugula soinean biok. Baita zer den ez dakidan elektrogailu zuri karratua ere, kaxako argazkia bakarrik ikusi dut eta badirudi janariarentzat dela, eta okerrena dena, argindar sorgailu portatila eta erregaia. Bion artean berrogeita hamar edo hirurogei kilo izango dira altxa beharrekoak, 6.400 metrotatik gora.
Ezinbestekoa da kafe solidario honen iragarkia ondo ateratzea. Nahikoa zaila da bidezko merkataritzako kafea goxoa dela jendeari sinestaraztea, nahiz eta zinez izan ona. Makina bat urtez lasaitu ditugu jendearen patrikak zernahi erosaraziz eta kostatzen da pentsaera aldatzea. Gainera, euskaldun fededun ordezkatu duen euskaldun forrodun horrek erostea da koska. Ez zituzten alferrik ardiz bete euren kotxe kapotak. Giza kateak? Giza kateak. Liburuak erosi kultura salbatzeko? Liburuak erosi kultura salbatzeko. Gajoak. Euren furgoneta ziztrindunak. Londonen ezagutu nuena inoiz ezagutuko ez duen baserritarrak. Mundu osoko jaki, jende eta doinuak. Benetako kulturartekotasuna, unibertsala den hiria. Eskerrak herritik atera nintzen eta ez nuen lantegian amaitu nire lagunek bezala.
Rajiven herrenak okerrera egin du. Min keinua egiten du pausu bakoitzeko. Europarren burua dirudienak yakengatik galdetu dit. Hori izan da nirekin hitz egin duen aldi bakarra. Rajivi, berriz, errieta egin beharko diot hau dena amaitzean.
Espedizio txikia gara. Soinu teknikaria, argi teknikaria, kamera, aktorea eta ni. Inoiz egin ez dudan erronka da hau sortzaile gisa. Denak perfektu behar du.
Badirudi aurkitu dugula lehen kanpamendutik gertu lautada aproposa. Bertan utzi ditugu dendak eta soilik grabatzeko behar dena soineratu dugu. Eskertu dute gure bizkarrek. Ganeshek zorrotz begiratzen nau atzotik. Europarretako batek, gu bezalako langile izan behar duen batek, argindar sorgailua muntatu du. Atera dute kaxatik elektrogailu zuria eta entxufatu. Nire jakin mina sumatu du eta irribarre egin dit. Beste zuri batek atera du paperez batua dagoen katilu bat motxilatik eta ura nahastu kafe hautsekin. Elektrogailu barnean sartu du katilua eta argia piztu da. Zarata egiten du biraka ari dela. Amaitu dutenean labea arakatu dut arreta guztiek beste nonbait dutela probestuta. Plater gardena eskuetan hartu eta arretaz aztertu dut.
Ezinbestekoa da, aktoreak kafe katilua eskuetan duela, lurruna ateratzea. Horrelako xehetasunez arduratzeagatik egiten dut horrenbeste lan.
Rajiv langile ona da, ez nuke galdu nahi. Baina, ez badu ikasten zirkuan lan egiteak ez gaituela pailazo egiten, beste norbaiti deitu beharko diot hurrengoan.