Programatika eta programazioa

Utzi erantzuna

Udazkenean, telebista-kanal gehienek, sekulako ekitaldiak antolatzen dituzte denboraldi berrirako prestatu duten programazio-taula aurkezteko.

Gehiegitan, kanalaren autopromozio hutserako tartea izaten da.

Sarritan, aurkezleren batzuk, programen karetak eta sintoniak eta kanal-irudiari aldaketa kosmetikoak eginez betikoa eskaintzen segitzeko aitzakia izaten da.

Artikulu honen titulu bera zuen beste bat idatzi nuen aspaldi Euskaldunon Egunkarian. Bertan, eta buruz nabil, telebista-kanal baten oinarriak, helburuak eta politika iraunkorrak programatika etiketapean sartzen nituen. Beraz, kanalaren definizioa, bere zereginak eta horiek lortzeko markaturiko epeak eta medioak sartzen dira estrategikoa den kontzeptu horren barruan.

Zein desberdina den GoiTBk, Goiena Telebistak, egin duena.

Aldiz, programazioa aldakorragoa da, malguagoa, epe laburreko gorabeheren arabera egokitzen dena. Programazioa da ikus-entzuleei eduki batzuk modu egokian eskaini ahal izateko antolatzen den diskurtsoa eta parrilla.

Baina, hain jardunbide miopea nagusitu denez gaur egungo telebistagintzan, kanal gehienek programatika albo batera utzi eta programazioan zentratzen dira. Eskaintzaren artikulazioan ematen dute denbora gehien, horrek ematen die buruko minik handiena.

To be continued: GoiTB berritua izenburuko artikulua argitaratuko dut egun gutxi barru.

Zubi-lanean

4 erantzun

Radio Euskadiren zapatu goizeko magazin batean, bertso txapelketa nagusiari buruzko informazioa entzun eta, egun berean, birrirakurri ditut duela gutxi Bigen Zubiriak, ETBko zuzendariak, gaztelerazko emisorek eta kanalek duten erronkei buruzko ideiak.

Poztu egin naiz. Akaso ez delako kasualitate hutsa izan.
**Más que palabras**, astebukaeretan eta goiz ia osoa hartuz antenaratzen den saioan, gazteleraz aritu dira bertso lehiaketari buruz, sano-sano.

Irratsaioaren tarte polit batean, Fredi Paia gora, Amets Arzallus behera (irratsaioaren ari argumentalaz ari naiz eta ez, noski, puntuaketaz !), Onintza Enbeita handik eta Iñigo Manzisidor hemendik, Nahikari Gabilondo hontaz eta Arkaitz Goikoetxea hartaz.

Gustura entzun dut. Folklorismo eta bilbozentrismotik urruti ari direlako bertsolaritzaz. Eroso sentitu naiz gazteleraz zein ongi moldatzen diren eta hain hizkera jasoa duten hainbat bertsolarik zein lau eta xalo aritu diren irratiz. Jende ona dugula ez dago zalantzarik.

Irrati-esataria ere oso modu naturalean ibili da bertso lehiaketaren inguruan. Gaia gertukoa ala ondo prestatua zuela zirudien.

Eta zergatik poztu eta eroso sentitu naizen eta zergatik gustura entzun dudan? Bada, oraindik ere arraroa egiten delako gazteleraz aritzen diren emisoretan (publikoetan gehiegitan eta pribatuetan guztietan) euskarazko kulturak eta horren inguruan antolatzen diren ekitaldiek ez dutelako inongo tarterik lortzen.

Hedabide horiek ghettoan bizi dira, profesionalki eta kulturalki. Eta muga hori gaindi ezinean inongo erfuertzorik ez dute egiten. Frustrazio horrek eramaten ditu, kontzienteki batzutan, euskaraz ehuntzen den kulturari bizkarra ematera. Ukazioaren legea aplikatzen dute. Ikusezinaraziz ukazioaren politika aplikatzen dute.

Javier Vizcainoren saioan, **Más que palabras** delakoan, kontrakoa egin daitekeela erakutsi dute. Euskaraz ez dakitenenganako bidea modu errazean eta atseginean egin daitekeela erakutsi. Gure kultura hirueledunak (behintzat !) elkar-trukerako jokoa ematen duela agerian jarri.

Horretaz nengilela, laneko kontu bategatik ETBko nagusiaren idatzi bat birrirakurri behar izan dut eta hara non Zubiriaren hitzekin identifikatu naizen, bete-betean.

2004ko azaroan, Euskarazko Kazetaritzaren I. Kongresuan bota zituen batzuk ekarriko ditut hona, hitzez hitz:

“Zubiak behar ditugu, gure mundu txiki honetatik ateratzen lagunduko diguten pasabideak.
Uste dut, eginkizun honetan zeregin garrantzitsua dutela, besteak beste, EITB taldean dauzkagun gaztelaniazko hedabideek. Uste dut euskal gizarte honetan Radio Euskadik eta ETB2k duten presentzia kontuan hartuta, badaukagula, gaitasunik euskaraz sortzen den eta bizi den mundu horren ezagutza bultzatzeko. Eta uste dut izan dezakegula eraginkortasunik, premia hori ez duten gaztelanizako hedabideei kezka hori sortzeko. Biziraupen kontua da.”

Hala uste dut nik ere.

Baina, egunerokoan, EITBko gaztelaniazko hedabideen jardunak oso gutxitan praktikatzen du hori. Euskara bera, euskaraz aritzen direnen produkzio kulturala, erreferentzialtasun historiko eta soziala oso gutxitan islatzen dira.

Akaso, dinamika aldatzea zen kontua eta orain lehen emaitzak jasotzen ari gara. Hala izan dadila.

Berba neurtuak

Utzi erantzuna

Hemengo irratigintza publikoan, tertuliek gero eta pisu eta garrantzi gehiago daukate. Eguneroko programazio-taulak begiratzea besterik ez dago, zenbateko minutajea eta kokapen preziatuak eskuratzen dituzten ikusteko. Gainera, dakitenek diotenez, AEBn ere, hitza eta musika eskaintzen dituzten ereduak dira nagusitzen ari direnak. Esandakoa, hitza eta musika, eguneroko lanean eta lanerako bidean irratia lagun gisa dugunon askorentzako dieta.

Eta, lehengora itzuliz, bertako irratigintza publikoan makro magazinen barruan tertuliak leku handia irabazten ari dira.

Kontainerra deitua izan den genero honetan, informazioa, lehiaketak, erreportaiak, txutxumutxuak eta tertuliak izaten dira osagairik normalenak.

Azken hauek, mahai baten inguruan biltzen diren iritzi-emaileen kasuan, aurtengo denboraldian, nabarmen geratzen ari da nolako perfil politiko markatua duten. Ez naiz ausartzen esatera alderdi politiko honetakoa dela urlia eta bestekoa berendia baina bai guztiek oso diskurtso politiko markatua dutela.

Radio Euskadiko mahaikide batzuk entzun, Lapitzen saioan bereziki, eta politiko profesionalek erabiltzen dituzten hitzak, esamoldeak eta argumentazio-egitura berberak darabilte.

Eta, behin baino gehiagotan inpresioa izan dut lan horretarako nahikoa direla politikoak eurak eta guk beste zerbait behar dugula. Politiko asentatuen hizketa-moldeetatik askeago, gauza berriak eta heterodoxagoak entzuteko gogoz gelditzen naiz, behin baino gehiagotan.

Hori bai, gero kontatzen dizutenean nolako influentzia-trafikoa, presioak eta iritzi-emaile profesionalak dauden hortik atzetik eta orduan ulertzen duzu pertsona horietariko batzuk egotearen arrazoia.

Hemengo bertoko irratigintza publikoan egon diren dekapitazioak, alderdi politiko potoloen egoitzetatzik eginiko deiak, zuzendarikeriak eta jarrera egolatrak dira, akaso, oso neurtua, politikoki zuzendua eta interesatuak diren hainbat tertuliakideen jarreraren zergatia.

Autoinkulpatu

2 erantzun

Askotan entzun/irakurri izan dut Martin Barriuso drogen legalizazioaren alde. Diskurtso hipokresia bakoa, borobila eta aurrerakoia duela uste dut.

Aspaldi honetan, gainera, irrati-telebistako hizketa-mahaietako ohikoa bilakatu da. Ezaguna egin da. Beirarekin gertatzen den bezala ordea, gogorra eta hauskorra, aldi berean.

Lehengo egunean atxilotu egin zuten, informabideek diotenez, berak eta beste batzuk zeukaten marihuana plantazioan bertan.
Sinistuta nago gogoa ziotela (gaztelerakada hutsa izango da, baina, badakizu zertaz ari naizen: “harrapatuko haut” mehatxatzen dutenen estiloa). Argiegia zelako. Izkutukeritan ibiltzen ez direnetakoa delako.

Orain, bera bilakatu da drogen inguruko hipokresia kolektiboaren aitzakia eta hizketagaia. Hori bai, berri-agentziek eta hedabide handiek susmoz, estilo liburu ez-idatzietan ageri diren konnotazio txarrez eta gaitzezpen sozialez beterikoak jaurtiz.

Aipatu dituzte gramoak (kiloak kasu honetan), plantazioa, aspaldi segika zituela polizia-ikertzaileak, trafikatzaile hitza, drogak, harrapatu omen diotenaren merkatu-balioa (pesetetan beti du zero gehiago!!). Zikiratu dute.

Ez dakit noiz itzuliko den mahai katodikoetara eta hertzianoetara (parkatu, telebistara eta irratira) baina faltan botako dut. Beti berarekin ados egon beharra eskatzen ez dutenetakoa dirudi Martin.

Orain, edozertaz hitzegiteko eta bere iritzia modu freskoan eta naturalean ematetik bere kasuaz soilik (“badakizu droga asuntoetan sartuta dago” hitzmakulura kateatua) berba egitera kondenatuko ote dute. Ezetz espero dut. Akaso, hori litzateke atxilotu dutenak gura izango dutena. Inplikatua izatetik isiltasunera zigortzea nahi izango ote dute.

Ardo uzta amaituta dagoen honetan, nola ukatuko diogu inori erre nahi duena landatzeko eskubidea.

Zerbaiterako balio badu, drogen legalizazioaren alde berarekin ados nagoela esan nahi dut. Autoinkulpatzen naiz jendarte hobeago bat merezi dugula amesten dudala esanez.

Sedukzioa

Utzi erantzuna

Arantxa Urretabizkaiak programa tarte berri bat du Radio Euskadiren Boulevard irratsaioan. Almudena Cachok gidatzen eta Sonia Hernandok zuzentzen duten magazinean hamar bat minutu izango ditu, ulertu diodanez,euskal kulturatik eta euskaldunen ikuspegitik gaiak, iritziak eta istorioak plazaratzeko. Irailaren azken egunean, lehengo ostiralean, izan zuen Arantxa Urretabizkaiak bere estreinua.

Saio polita egin zuen Xabier Leteren “Habanera” entzutetik eta bertsolaritzaren munduan melodia horrek izan duen erabilera eta bilakaera entzunez eta komentatuz.

Ideia interesgarria da, berez, bertoko erreferentzia kulturalak eta hizkuntza bera hain urri erakusten duten irratsaioetan gauzak aldatzen hasteko.

Gainera, inpresioa daukat, ostiralekoa bezalako saioekin bezala, euskara eta euskal kultura hurbiltzeko ahaleginean gogoa eta formula egokiak bilatu besterik ez dela egin behar.

Zorte on eduki dezala.

Hori bai, mikrosaioaren aurkezpen egunean “aqui empieza la sección vasca” edo “tarte honendako markatuak ditugun helburu editorialak hau eta hau dira” bezalako esplizitatu gabeko komentarioak ez zirela beharrezkoak irudipena daukat.

Entzuleari ez zaio zergatik esan behar programa, ala tarte bat, antenatzerakoan lortu nahi diren helburuak zeintzuk diren.

Beste era batera esanda, sedukzioaren jokoan bezala, ez dut helmuga zein den adierazi beharra ikusten. Bidea erakargarria egitea bada nahikoa.

Jakintsu harek zioenez, helburua lortzeko hastea izaten da kontua.

Non da Tika Cuesta?

4 erantzun

Ander Iribar eta Tika Cuesta, bata zein bestea Radio Euskadiko esatariak, trafikoaren egoeraren erreferentzia ziren goizero-goizero, aurreko denboraldian. Batak Bizkaiko errepideak hartzen zituen lan-eremu modura eta besteak Gipuzkoa, Araba eta Nafarroa elkar gurutzatzen ziren parajeak.

Azken egunotan ez dut Tika Cuestaren ahotsa entzun eta, alde egin duen lagunari bezala, gauza pare bat esan barik gelditu naiz. Aurreko batean, 656707070 trafikoari buruzko informazioaz hitzegin nuenean, kazetari ibiltari hauei buruzko zeharkako aipamen bat egin nuen. Informazio interesgarria dela, erabilgarria oso eta berriak Radio Euskadin lehen eskukoak diren bezala, Euskadi Irratira fotokopiak besterik ez zirela heltzen.

Euskarazko emisoretan ez zen zuzeneko loturarik egiten, trafikoaren berri oso gainetik ematen zela. Eta zergatirik ez zait okurritzen. Zuei?

Izan ere, zein erraza den Tika Cuesta eta Ander Iribar bezalako kazetariek, lehenegon, irrati batekin eta handik minutu batzuetara bestearekin bat egin eta informazioa ematea. Horri baliabideak ondo kudeatzea deitzen zaio (sinergia deitzen diotenak ere ezagutzen ditut).

Edozelan ere, Tika Cuestaren ahotsa desagertu da Radio Euskaditik. Ez dugu, Ertzantzaren eta Foruzaingoaren prentsa-kabineteetatik aparteko zehaztasunik Ander Iribarrek bere ibilbidean ikuitzen ez dituen lurralde horietaz.

Tika Cuesta (ezingo nuke Tika eta Cuesta izenabizenak banatu, batera ateratzen zaizkit burura Scotch Brite eta Ibarretxe Plana bezala) gustatu egiten zitzaidan. Zehatza zen bere lanean. Lehorra izan gabe, laburra. Informazioaren hariari eta estiloari lotua.

Beti eskertu izan dut berak behintzat ondo erabiltzen zituela EAE zein Nafarroako toki-izendegi ofiziala: Zarautz, Oñati, Gasteiz, Ordizia…gainera ondo ahoskatua.

Bat

Esanda dago, berandu bada ere.

Hori bai, pena da ez zuela inoiz kendu “Egun On-Buenos Dias” sindromea. Agian, guri bere izena bezala, pegatuta, berari, Radio Euskadiko gehienei bezala, euskaraz esandako agurra gaztelerazko legitimazio martxamoa jarri beharra sartu zitzaion buruan.

Bi

Azken hau ere, esateko gogoa neukan, eta laster artikulu osorako aitzakia modura hartuko dut.

Txomin, La Juani eta andaluziar depresiboa

7 erantzun

Txikia nintzela, irratiz entzuten ziren (geroxeago tabernetan eta gasolindegietan ere saltzen zituzten bere kasetak) Txomin del Regato delako baten txisteak eta suzedidoak.

Horretaz akordatzen naizen bezala, bere kontakizunekin ez nuela inoiz barrerik egin gogoratzen dut. Hala ere, bazuen morroiak nolabaiteko ospea. Orduko hedabideetan lekua egiten zioten.

Gazteleraz aritzen zen, omen euskal azentu ikaragarriarekin.

Arlotearen papera egiten zuen.

Karikatura hutsa.

Espainiartasunetik euskaldun bat imitatzen denean erabiltzen diren topikoz josia.

Penagarria.

Hori baino gaur egungoagoa zaigu akaso **Médico de Familia** (Tele 5, 1995-1999) izeneko seriean, La Juaniren pertsonaia. Gogoratuko duzue, Emilio Aragónek medikuaren papera egiten zuen bezala La Juanik andaluziar jatorriko neskamearena betetzen zuen. Harek ere, andaluziar, omen, azentu oso markatua zeukan.

La Juani

Pertsonaiak, telesail osoak bezala, ospe handia lortu zuen eta audientzia datu ikaragarri altuak bereganatu ere.

Behin andaluziar batekin nengoela La Juani bezalako karikatura bargastak eta traketsak gorrotatzen zituela esan zidan. Iraingarriak iruditzen zitzaizkion. Madrilzentristak. Faltoiak.

Ni Txomin del Regatoz (Googleek dio Jesus Prados Casademón delako batek Nuestro Bilbao (de Txomin del Regato) liburua kalean dela…diox!!) gogoratu nintzen, orduan ere.

Seguru nago ETBren promo berria ikusia duzula dagoeneko: bere herrian erabat triste bizi den andaluziarra (Saulo ?) Euskal Herrira etorri eta hemen depresiotik ateratzeko bidea aurkitzen du (Paulo bilakatuz?). Ebanjelioan ez bezala, hemen zaldirik erori beharrik ez du izango bizitzari erabateko iraulia emateko, hemen Euskal telebista deskubrituz kunplituko da miraria.

Saulo eta San Paulo

Atzo, Fermin Etxegoienek Berrian duen telebista-zutabean aipatzen du andaluziar honen kasua. “Etno-Raskayú”:http://www.berria.info/hemeroteka/inprimatzeko.php?htmla=BERRIA/y2005/m09/d20050920/p00053022.html
titulupeko artikuluan andaluziarren karikaturaz ari da.

Iragarki promozional horretan, andaluziarren betiko irudia errepikatzen da.

Oso gordinki.

Topikokeriz blai.

Itxurakeriz betea.

Okurrentea, ez dakit, errekurrentea, seguru.

Eta, berriro ere Txomin del Regato etorri zait burura.

Etxegoienek, ebanjelista ezik Kristo bera aipatzen du jakin duenean promo hori sorta baten lehen atala dela.

Zinta eskatu

3 erantzun

Jexusmarik 45 urte ditu, bergararra da, Julenek 7, armintzarra, eta biak, aitasemea,Wazemank zale amorratuak.

Etxarri-Aranatzen izan ginen elkarrekin eta baita Idoiarekin eta Arraterekin, abuztuaren lehen hamabostaldian.

Atzo ikusi nuen lehen aldiz, osorik, Wazemank delako umore saioa eta aitortu beharra daukat asko gustatu zitzaidala. Umore mota, sketch-en tratamendua, erritmoa eta, noski, pertsonaien definizioa eta antzezpena oso onak direla iruditu zitzaidan.

Kanpineko afalosteak berriketarako eta kontakatilukerietarako aproposak izaten dira, eta han izan ziren biak Wazemankeko sketch-ak ikusi gabe genituenentzako kontari.

Atzokoan, gure ama, Ander, hau ere zazpi urtekoa, eta ni geunden ETB1en emango zuten programaren zain. Aspaldiko partez ETB1eko programa noiz hasiko esperoan nengoela!!

Nik barre asko egin nuen, umeak dena ulertu ez baina niri begira jarri eta irribarrea ez zuen ahotik ezkutatu. Amarentzako, laurogeiak gainean dituelako eta beranduxe emititzen delako, txiste eta tarte batzuk arinegi doaz baina behin baino gehiagotan barrezka aritu zen.

Programa gomendagarria da, oso. Ez galtzekoa.

Gaur bazkalorduan, lehen aipatutako Jexusmari eta Josu lagunak harrapatu ditut eta, berak Etxarrin egin zuen bezala, oraingoan ni hasi naiz Wazemankeko tarteak kontatzen. Han ibili naiz, Euzkitze eta Joxean Tolosa, “Beste gu”, Agirretarrak versus Arregitarrak, Auto Patxi eta abarrak xehetzen.

Gustora egon gara.

Josuk zati batzuk ikusi zituenez nik esandakoekin osatu du atzoko emanaldiaren edukia.

Jexusmarik, berak eraman nau Alkainzaletasunera, nik kontatzen nuena arretaz jarraitzen zuen. Baina, atzokoa ez zuela ikusi esan dit.

Arraroa egin zait. Oso arraroa.

Ni bazkaltarren zentroa nintzelakoan, noizean behin, esaten nituenak zehaztu egiten zituen, nik gogoratzen ez nituenak gehitu, barrerako elementu batzuk bota…total: atzo ikusi ez zuen emanaldia nik baino hobeto ezagutzen zuela zirudien!

Eta, hala zen, atzokoa aurreko emanaldietako aukeraketa bat zen.

Lehendik ikusiak zituen Wazemanken tartetxoak.

Horregatik ezagunak egiten zitzaizkion.

Bueno, horregatik eta, baita ere, orain arteko programaren atal guzti-guztiak grabatuta dituelako eta, sarritan, umearekin batera gustura ikusten dituelako. Esango nuke nik buruz dakizkiela.

Eskatuko diot zinta.

CSI: gaizkileak eta delituak

4 erantzun

Irailaren bostetik aurrera CSI New York pantailaratzen du Tele 5ek, astelehenero.

Orain arte, Las Vegaseko eta Miamiko edizioek eduki duten arrakasta ikusita, zalantzarik ez daukat, hemendik aurrera ere asko izango direla lortuko dituen jarraitzaileak.

Nire amak Ana y los siete gurago izaten zuen, “hildakoen programa hori baino”.

Mario laguna ere oso CSI zalea da. Abokatua da, eta irakaslea. Esan nionean CSI Las Vegasen aldekoen artean nengoela, Horatioren (CSI Miami) jarrera eta programa osoaren usaia ez zitzaidalako gustatzen, orduan aipatu zidan Concepción del Arenal.

Ez diot inoiz esan, baina heriotz bortitzen inguruko ikerketak egitea ardatz modura hartzen duen CSI telesailak zuzenbide penalean gaur-gaurkoa den gaia plazaratzen du: nolako jarrera izan behar duen gizarteak gaizkileen eta delituen aurrean.

Penalista famatu horrena da “Gorrota ezazu delitua, gaizkileaz errukitu zaitez” esaldia.

Eta oso ondo adierazten du CSI Las Vegasen abiapuntu, esan dezagun, morala.

Aldiz, Miamin kokatutako telesailaren edizioak hilketa nola izan eta nork egin duen aztertzeari kontrakotik ekiten dio: “Gorrota ezazu gaizkilea, delituaz errukitu zaitez”

Eta bi diskurtso hauek, zuzenbide penalean puri-purian daude, Mariok dioenez. Modu berean, Las Vegasen eta Miamin lekututako orain arteko CSIek garbi dute bata ala bestea aukeratu beharra dagoela. Grison eta Horatio etsaiak dira, maila horretan.

CSIk ematen du zertaz hitzegin eta aspaldikoa nuenez delitua eta delitugilearen aurreko jarreraz idazteko gogoa, beste baterako utziko dut telesailaren edizio bi hauen inguruko kamera kokapenak, erritmua, irudiak, anbientazioa eta, orohar, kromatismoaren erabilerari buruzko komentarioak.

Bitartean, dikotomiko modura azaldu dudan jarreraren aurrean ikusiko dugu, astero-astero, nolakoa den CSI New Yorkek planteatzen duena.

Konformatu? Ez !

Utzi erantzuna

Birrirakurri dut Bigen Zupiriak, Euskal Telebistaren zuzendariak, uztailan, Berrian, idatzi zuen artikulua.

ETB1, oraina eta geroa artikulu sortan (blog honetantxe aurkituko dituzu gainontzeko artikuluen laburpena eta iruzkinak), telebistako goi-agintariak bota zituenak Inor ez da konforme ETB1ekin izenpean argia ikusi zuten.

Bi parte oso desberdinak ditu artikuluak, kontrajarriak esango nuke nik. Niri idatziaren bigarren erdia gustatzen zait. Hona hemen bertan esaten dituen batzuk:

  • “Agian, euskarazko telebista berriz definitzeko ordua iritsi da: zertarako nahi dugun pentsatu, helburu berriak ezarri eta lehentasunak non dauden erabakitzeko tenorea”
  • Euskararen normalkuntzan telebistak izan duen eta etorkizunean ere joka dezakeen papera. Euskararen ezagutzatik erabilerara egin beharreko bidean “…euskaraz egindako produktu arrakastatsuak eskaintzeko gai izan beharko luke, eta helburu bezala lehenetsi beharko lituzke haurrak, gazteak eta familiartea eta horientzako programak egin, batez ere.”
  • Euskarazko telebistaren profesionaltasuna indartu. Dauden profesionalak, medioak berak duen kontsiderazio soziala (entretenimendua da nagusitu dena) eta munduan dauden telebista-eredu desberdinak aztertuz eta tendentzia berrietatik edanez. Dugun merkaturako lehiakorra eta arrakasta helburu duen kanala bultzatu.
  • “Aktualitatea. Euskaraz egiten den telebistak aktualitateari lotua egon behar du. Eta aktualitatea esanahirik zabalenean hartuko nuke. Gure gizarteko gertakizunen ispilu izan behar du eta aktualitatearen arlorik gehienetara iristeko gai izan behar du.”

Artikuluaren zati hau sinatuko nuke dagoenetan. Ados nago-eta esaten duenaz.

Baina, agian, esateaz gain, egiteko ahalmena banu, zehaztasun batzuk erantsiko nizkioke: helburu horiek gauzatzeko epe ertaineko plangintza, medioak (ETBren baitako euskarrien sinergiak, programazio-taulak, programak, aurrekontuak…) eta kontrolak (kualitatiboak eta kuantitatiboak).

Bigen Zupiriaren artikuluaren lehen zatia, ordea, beste pertsona batek idatzia dirudi.

Konfirmatu

Ez du ematen euskarazko telebista birdefinitzeko ordua iritsi dela eta “zertarako nahi dugun pentsatu, helburu berriak ezarri eta lehentasunak non dauden erabakitzeko tenorea” aipatzen duenak aurretik halako abiapuntua eduki dezakeenik.

Inor ez da konforme ETB1ekin artikuluaren lehen lerroetan, gehiegitan somatzen dugun jarrera ageri da: erasotua sentitzearena.

Bertan esaten da ETB1 (“oso kritika gogorren”) jomuga dela, ikuspegi partzialetik eta mugatutik eginak eta beti ere biktimismoa erakutsiz (“irudi luke inor ez dagoela konforme ETB1ekin eta euskarazko telebistak hogei urtean ez duela pauso bakar bat aurrera eman eta ez duela batere indargunerik”).

Esandakoa borobilduz, “kateak zer izan beharko lukeen iritzia ematen dutenen artean telebistazale gutxi dagoela” botatzen du, trankil asko.

Total, badirudi Berriak zabaldu zuen eztabaidaguneak bata bestearengandik ikasteko edo behintzat entzuteko aukera, beste bat, galdu zela.

Ez nago ETB1ek egiten dituen gauza askorekin konforme. Kanal horrekiko eta, zerbitzu publikoa den neurrian, katearekiko iritzia, aldekoa ala kontrakoa, kritikoa beti, mantenduko dut. Inporta zaidalako. Oso garrantzitsua iruditzen zaidalako.

Daukagunaren aurrean konformatzea azkena litzateke.