Apustuetako bat galdu egin nuen, bestea ez. Chikilicuatre lehen
bosten  artean egotea eta telebista ikusleen artean, bitik bat
Eurovisionera   begira egotea ziren jokoan jarri genituenak.
Kanta
lehiaketa hasi orduko konturatu nintzen aurtengo edizioan 
Chikilicuatre
asko zeundela, herrialde askotakoak zirela erridikulo 
samarrak eta
espainiarrak ez zuela inondik ere destakatzen, ez 
originaltasunean ezta
kantatzeko edo dantzatzeko moduan ere. 
Chikilicuatre gehiegi, kantari eta
aurkezle lanetan ere. Beraz, 
“lespañe, en puan” eta “gris tuelf points”
bata bestearen segidan joan  ziren.
Uda parteko herrietako jaiak hasi
arte, beraz, jai du Chikilik. Hori 
bai, orduan itzuliko da inoiz baino
indartsuago, bereagoa den eremuan  jaun eta jabe izatera. Orduan, mundu
guztiak erakutsiko du noraino  duen gustuko ?uno, el brikindans, dos el
krusaito??
Bigarren apostua, esan dudan modura, irabazi egin nuen.
Telebistaren  aurrean geunden euskaldunetatik erdiak (%49,6) Eurovisionekoa
aukeratu  zuen. Auzolotsa ala gure kantari propioa  eduki arteko enbidia
ote  zen. “Perrea, perrea!”

Hauek dira, grafika baten bidez, Eurovision ospatu zen egunean, 20:30etatik hamabietara,  EAEn, telebista ikusten ari zirenen kanal aukeraketa.

hamaika