Lainotuta bai, baina arnasa hartzeak berak izerdia irristarazten dit bekokian behera. Hortaz, burua nekatzeko gogo gutxi gaur. Oporretan egoteak denbora uzten dit, ordea, eta nagiak aterako ditut tartetxo batez beste talde bat gomendatzeko: Flema (1987, Buenos Aires), hain zuzen ere. Azken boladan gehien entzuten ari naizen taldea eta nire blog hau irakurtzeko ere ipini behar zenuketena.
Haietaz apur bat hitz egin aurretik, gehiegi asper ez zaitezten, bideo bi utziko dizkizuet mutil txintxo hauek ezagut ditzazuen.
Ideia bat egiteko ez dago txarto, ezta? Neu ere ez naiz sekula polizia izango…
Ikusi duzuen mutil gozo ile ondo orraztukoa Ricky Espinosa da, bere burua leihotik behera bota zuena mundu honi agur esanez, 34 urte zituela, PlayStation-eko futbol partida bat galdu ondoren. Horrela bukatu zen Argentinako talderik onenaren ibilbidea, Ricky baitzen haien arima. Ordurako 9 diska itzel utzi zizkiguten, eta kanta gogoangarri piloa, “Si yo soy asi”, “Cáncer”, “Metamorfosis adolescente” edo “Anarquia en la escuela” bezalakoak, edo bideoetan entzun dituzuen “Nunca seré policía” eta “Y aún yo te recuerdo”. Guztietan ahots axolagabe eta probokatzailea gailentzen da, mezuak ttuka eta oldarkor zein goibeltasun zirraragarriaz boteaz.
1994an argitaratu zuten “El exceso de drogas y alcohol es perjudicial para la salud” diskoak argi utzi zuen euren izaera, azkenean aipatutako Rickyren jauzian laburbilduta geratuko zena. Izan ere, drogekin, alkoholarekin eta sexuarekin batera, suizidioa izan zen hitzetan ageritako gai bat.
Haien kantarik ezagunenetarikoak “ni holakoa banaiz ez da drogen erruagatik, ni holakoa banaiz ez da alkoholaren erruagatik” aldarrikatu arren, zalantza geratzen zaigu: bestelakoa izango zen Flema abeslariak bere gorputza eta burmuinak etengabe zigortu ez balitu? Hor ditugu Eskorbuto, Nirvana eta beste asko ere hausnarketa bera egiteko. Nik, behintzat, ez dut inoiz neure izaera eraldatu beharrik eta argi dago egin dutenek prezio oso altua ordaindu behar izan dutela.
Norberarentzat gera daitezela gogoeta horiek eta erabakiak, utzi diguten musikaz goza dezagun guk bizi gareino!
