Musikari eskainitako artikuluen artean tarte handiagoa utzi ohi dut, baina gaur asteari ostikada bat emateko gogoa dut, eta horretarako zer hobe punk zartako bat baino. Aurreko batean Japoniatik The Blue Hearts talde umoretsua ekarri banuen, oraingoan herri urrun eta kontraesanez betetako hartako punkaren aurpegirik gogorrena oparituko dizuet.
Izan ere, The Stalin taldeak amorru deskarga bat eskaintzen digu bere kanta bakoitzean, erakutsiz Japonian, zen, te zeremoniak, lorategien bakea, meditazioa eta etengabeko lana baino zerbait gehiago dagoela. Estresatzen direnean, kontuz gero!
Taldearen izena esanguratsua da. Michiro Endo kantariaren berbetan, Japonian Stalin pertsonaia gorrotatua delako aukeratu zuten, 1.980an, eta horren bitartez Michiroren ideologia sozialista (Vietnamen borrokatua ei da bera) agerian utzi zuten. Japonia mega-kapitalistaren aurkako ukabilkada zuzena da, beraz, The Stalin taldea. Itxura ezin oldarkorragoaren atzean estetika kontua baino zerbait askoz sakonagoa ostentzen da, eta barruko amorrua kanporatzen dutenean kanta zuzen, bizi, bizkor eta ostia txarrez beteak dira emaitza.
Baina azaltzea baino hobea da ikusi eta entzutea. Nekez topa daiteke hau baino jarrera punkagorik, doinu hardcoretan bildua. Zeuek esango didazue!
Eta nire ohitura bina bideo ekartzea dela ondo jakin arren, talde honekin ezin diot plater bikoitza eskaintzeko tentazioari eutsi. Kontuan izanda hurrengo kanten luzera, barkatuko didazue… Izenburuak ere sano adierazkorrak dira: “Allergy” eta “Stop Jap”, lehen diskoaren izena jasotzen duen harrikada.
