Pereirak dioenez

Hau da Marokon lagun izan dudan liburua, eta lagun ezin hobea, egia esan. Aspaldian gomendatu zidan Martak, eta euskaratuta ikusi orduko, atzaparrak bota nizkion. Berriro ere, txalo bero bat Igela argitaletxekoei harribitxiak bata bestearen atzean eskeintzen jarraitzeagatik. Baten batek pentsatuko du komisioren bat ordaintzen didatela, baina ez, ez dut hango inor ezagutu ere egiten…

Kontuak kontu, ostabere eskertu behar izan diot Martari gomendioa. Nire eskuetara iritsi den Antonio Tabucchiren lehena izan da, eta badirudi italiar idazleak nire bizitza gozoagoa egiteko hitzartuta daudela.

Nire blog honetako iruzkinek ez dutenez, ezta izango, kritika izateko inongo asmorik, beste barik laburbilduko dut, denbora mugatuaren morroi, zergatik eman dizkidan hain ordu gozoak. Hasteko, oso erraz irakurri dut, berez, inon trabatu barik. Pereirari jarraituz, haragizko pertsona baten bizimodu arruntean joan naiz murgiltzen, norbaiti egindako aitorpenaren itxura duen narrazio estilo xarmangarriak eroso gidatuta, apurka-apurka sentitzeko zelan sor daitekeen heroi bat ezerezetik. Iraganari atxikitako eta ajez mukuru dirudien gizaki grisaren barne eraldaketa da bizi izan dudana. Eta haren bitartez, terroreak, kasu honetan Portugalgo diktadurak sortu zuenak, gizartean ezartzen duen isiltasuna, errealitateari aurrez aurre begiratzeko beldurra, konpromezuak hartzeko jendearen gogo edo ausardi eza… ikusi ditut aurrez aurre. Orduko Portugal hain urrun ez dugula ere sentitu.

Interesgarria izan da nortasunen konfederazioaren kontzeptua, eta are gehiago Tabucchik Pereiraren garapenerako egin duen haren erabilera. Beharbada, horiek dira maiz beste norabide batean gidatu guran geure baitan entzuten ditugun ahots kontrajarriak. Istorio honi kasu eginez gero, badirudi inoiz ez dela berandu ahots horietako bati lema hartzen utzi eta gure norabidea aldatzeko. Pereirak ere ez du erabakia berez hartu; hor izan ditu harantz bultzatu duten pertsonaia argigarriak, iraultzaile izan, mediku zein apaiz. Baina hautua, azken finean, berak egin du, eta egindakoarekin ni behintzat aho bete hortz utzi. Ez dut hori hemen argituko, jakina.

Laburbilduz, zuzendu barik iparra galtzeko joera izaten dudalako nik, nortasunaz, iraganaz, heroismoaz, iraultzaz (eta batez ere iraultzaile anonimoez), isiltasunaz, beldurraz, konpromezuaz…, ideia askori buruz hausnarketa interesgarriak egiteko parada eskaini dit, hegaldien artean, Pereirak, literaturaren gozamen hutsa alde batera utzi barik. Eta nire izen kutunen zerrendan gordetzeko beste bat: Antonio Tabucchi. Are gehiago, bere pertsonari buruz datu gehigarriak jaso ondoren.

asel