Azken boladan nagi baino nagiago nabil. Igarri zait, ezta? Eta ez zer idatzi ez dudalako, baina aldarterik ez blogari heltzeko. Oporretan idatziko dut, pentsatu izan dut, eta gero oporrak benetako atseden bilakatu dira, esparrutxo honi dagokionez, behintzat.
Idazteko nituenen artean Eragon liburuari buruzkoa zegoen, eta hortik hasiko gara, beraz. Ez eleberri hau goi mailako literatura delako, bereziki. Bere generoan oso urrun dago Eraztunen jauna ospetsuaren mailatik; urrun euskaraz ikusteko etsi dudan Dragonlance-ren sailekoetatik (kristorena litzateke inoiz haren kronikak eta kondairak, lehen trilogia biak, alegia, euskaraz topatzea, aspaldiko liburuak izan arren). Baina oraingoan, behintzat, argitaletxe batek holako literatura mota oso-oso berandu ez iristeko saiotxoa egin du, Harry Potterren azken gorabeherak ezagutzeko itxaronaldia mugagabe luzatu bitartean. Zoritxarrez, ordea, trilogia izateko pentsatuta dagoen hau ez dugu euskaraz osorik ikusiko lehenak, Eragon-ek, alegia, arrakasta komertzialik erdiesten ez badu.
Horixe da, hain zuzen ere, liburu honetaz idaztera bultzatu nauen arrazoi nagusia: ez ditut haren bigarren eta hirugarren liburuak erdaraz irakurri gura eta pazientzia militanteari eusteko prest nago berriro ere, baina horretarako lehen liburua sal dadin nire ekarpentxoa egin beharko…
Eragon, arestian esan legez, ez da agian bere generoko onena, ezinezkoa dirudi, idazleak hamabost urte zituela kontuan izanda, baina txukun idatzita dago eta ni, behintzat, erraz harrapatu nau. Eskertzekoa da euskaraz ihes egiteko literatura fantastikoa topatzea, gure artean holakoak oso ondo ikusita ez bide dauden arren. Euskararen eta euskal irakurleen kalterako. Gero kexatuko gara baina… zer eskaintzen zaio euskaldun irakurle gazteari? Ahalegina egin dezakegu euren gustuak markatzeko, geuk erabakitzeko zer den eta non dagoen kalitate literarioa, baina gure nerabe eta gazteei gure irizpideek bost. Haiek ondo dakite zer duten gustuko jakitunei galdetu barik. Eta gustuko duten hori gutxitan topatzen dute euskaraz. Beraz, espero dezakegu gure eskaintzara hurbiltzea, benetan gogoko dutena erraz menderatzen duten beste hizkuntza batean aisa topatuko badute? Tira, ez naiz horretan gehiago luzatuko. Filosofia literarioa beste batzuei utziko diet.
Eragon-i dagokionez, beste gauzatxo bi. Alde batetik, itzulpena nahiko ona da, maiz errepikatzen den akats mota batek apur bat galduta utzi banau ere. Nik beti pentsatu dut ura eta sua bezalako elementuak mugagabean deklinatzen direla, baina beharbada usadio zaharkitua da, arraro egiten zaidalako Fernando Morillok deklinabidearen legeak ez ezagutzea eta zuzentzaileek akats horri ezikusiarena egitea liburu guztian… Baina esandakoa: 500 orrialdetik gorako hau gustura irakurtzen da euskaraz.
Bestetik, pelikula ikusi dutenentzat deia: mesedez, ez baduzue liburua irakurri, ez egin jaramon handirik pantaila handiko hondamendi horri. Argi dago Paolini ez dela idazle errespetatua, eta zinemarako moldaketa suntsipen artistiko itzela izan da. Pelikulak kontatzen digunak zerikusi gutxi du liburuarekin, mendekua ematen du, eta gertaera askoren zentzua, pertsonaiak, paisaiak, haien garapena… hankaz gora uzten ditu. Beraz, ez epaitu liburua bodrio ikusgarri horretan oinarrituta (aitortu behar zaiolako efektu ikusgarriak dituela…). Nik, amorruaren amorruz, bukatu barik utzi nuen, eta nire ondokoa aspaldian zetzan lo. Eskerrak internetetik jaitsi eta debalde hasi ginela ikusten! Argi dago pelikulak ez diola gehiegi lagunduko eleberriaren salmenta mailari…
