Errusian, Putin lako faszista berriak dira aurpegirik ezagunenak. Perestroika atzean geratu, komunismoa lurperatu, eta mafien esku geratu den herri erraldoia, askatasunean bizitzea zer den historian inoiz ezagutu ez duena, geratu zaigu. Tzarretatik Stalinen hilketa masiboetara, eta orain…, denok dakigu zelan hiltzen duten orain han, zelan isilarazten duten sistemaren aurka mugitzen den oro.
Komunismoaren gainbeheraren eskutik iritsi zen hara punkaren susperraldia. Hori baino gehiago, jaiotza bera, eta Тараканы! (Tarakany! -labezomorroak-) izan zen hasiera horretako aitzindarietako bat, 1991 gero eta hurrunago hartan.
Ironikoki, ordura arte izandako etsai amorratuen etxetik ostu zuten estiloa, eta lehen diskoa europar punk amorratuagoa bada ere, gerora etorri den ildoan Ramonesen eragina izan da nabarmenena. Aipatzen diren beste eragin batzuk Bad Religion eta Pennywise dira, eta ukitu skatalitikoak ere ez dira falta, baina Italiako Gli Impossibili-ren kasuan legez, punkaren aititeen sigilua topatzen da kanta gehienetan eta ahotsaren ukitu melodikoenetan.
Moskuko talde honek disko nahikotxo utzi digu, eta aMule tresna egokia izan daiteke haien erritmoak elur urrunetatik ekartzeko. Hona hemen lagintxo bat. Ez legoke txarto Taty-rekin batera ikustea, espektatiba ezberdinekin, jakina…
Eta Misfits gogoan, azkena zuzenean, kutsu metalikoa ere ezin ukatu:
