Aspalditxotik daukat facebook-en kontua. Gaiñera asko ez dala helbide irakurgarri batekin: facebook.com/arantzabal Sare sozialei ikusten dotset onuria, gustoko dittut eta balio izan doste Pariseko jendiarekin harremanetan jartzeko, albiste batzuna enteratzeko, aldarrikapen honekin edo harekin bat egitteko, lagunak topatzeko, umia eukittako lagunari kasu egitteko, urtebetetzietan lagunak zoriontzeko… Gustatzen jata. Balio dau komunikatzeko.

Eta euskeraz? ba hutsunia zeguan euskeraz. Hori ikusi eta hasi giñan hillabete batzuk dala proiektutxo bat lantzen. Helburua? komunikatzeko balioko zeban tresna bat sareratzia. Jopuntua? gaztiak. Buruan genkana zan Tuentira edo Facebook-era sartu aurretik erakargarri izango jakuen tresna euskaldun bat erabiltzeko aukeria emotia.

Tresnia sarian dago: zugaz.com deitzen da eta behin erregistratuta soslaia sortu eta mezuak trukatzeko aukeria izango dozu, argazkixak eta bideuak igotzeko eta ikusteko aukeria, lagun kuadrillak egittekua, 8.000 jokotik gora daukazen webgunian ibiltzekua… Facebook-ekin geratzen naiz, baiña seguru nago dozena bat urte edo 14 banekaz erabilliko neukela zugaz.com. Batenbati gustau jako ze milla lagun inguruk emon dabe izena… Ondo, ondo.