Ez dago ukatzerik. Kultura zalea ez denak ere ikusten ditu euskal kantariak fraka parea erosteko nahikoa lanekin. Kantutik edo idaztetik bizi? bizi, bizi… Nekez. Orokortzeak duen arriskuarekin, esan daiteke kulturatik bizitzea nekez bizitzea dela: nekearekin eta zailtasunez. Euskal sortzaileak ez du luxurik, bistan denez. Ez luxurik ezta duin bizitzeko modurik ere! Begiratu nahi duenak erraz ikus dezake sortzaileen egotera makala dela, eta, era berean, behar beharrezkoa zaiguna ez dugula duin zaindua. Balio du kritikak administrazioetarako eta baita sarrera bat 10 euro ordaintzea oso garestia dela pentsatzen duten guztiendako. Zenbat jende petrilean edo terrazan 5-8 euroko tragoarekin eta lau pausotara artistatzar bat onena ematen sarrera ziztrin horrekin. Sarri kantuan dagoena errespetatu ere egin gabe berba eta berba.
Ez, ez da sanoa horrela egotea sortzaileak gure herrietan. Eta ez, ez da sanoa kulturari eta euskal sorkuntzari ematen zaion garrantzia eskasa.
Horrelaxe zioen berriki Ruper Ordorikak Abadia saria eskuetan zuela:
Hegoaldean, baina, ene ustez gero eta gehiago piramide inbertitu baten itxura hartu du euskararen munduak. Goiko alde zabalean laguntza jasotzen duten komunikabideak, teknikariak, bitartekariak, aretoak eta abar luze bat legoke…beste muturrean, oinarria behar zukeen tokian, bertize mendrean, euskaraz sortu nahian duinki iraun ezinik dabilen egilea…Guztion lanak beharrezkoak izanik, ez ote da piramidea, poliki poliki eraldatzen hasteko unea? Bistan da piramide horrek ez duela orekarik eta sortzaileari behar duen lekua eman behar zaio herri honetan.
Bat egiten dut Ordorikarekin. Sortzaileek ez dute ez behar duten lekua gizartean. Eta sortzaileen tartean sartu genitzake kultura ekosistema osatzen duten eta zerbitzu publikoetatik kanpo dauden musika aretoetako langileak, hainbat hedabidetako kazetariak, zenbait teknikari… Hauek ere oso urrun erakunde publikoetako baldintzetatik. Pankartetan ez daude gehien behar dutenak soldata igoerak eskatzen. Ematen du zer pentsatua.
Ruperren predikuaren zati hau 33. minutuaren bueltan. Merezi du emanaldi osoak.
