Gaur ere izan naiz antzerkia ikusten. Elgetan. Horrenbeste ordu pasatako kafe antzokian, Espaloian. Lan gomendagarria. Ondo jokatua eta zeresana baduena. Han hemen emango dena eta ikusleak behar dituena. Larrabetzun hurrengoa, jantokian, 29an; Zumaian ere bai, ekainak 3an. Horiek aipatu dituzte obra amaitzerakoan eta gonbita egiten laguntzea eskatu. Egina.
Eskaintza ona da. Bost profesional taularen gainean: Idoia Hernandez “Hatxe”, Maite Aizpurua, Ainhoa Alberdi, Idoia Beratarbide eta Iraia Elias.
Harrapatu naute Lurra erraldoiarekin jolasean hasteaz bat. Hiri buruzagian bizi den Lurrak baditu 3 metro eta 80 zentimetro. 60kgr. Handia da, eta Espaloira ekarri dute txikiagoa, erreplika, gure etxean makina bat jolasetan erabili duguna. Eta argi-itzalen jokoarekin ikusi dugu Lurra itzalean: figura soila, kolore bakoa, lorerik ez, irribarrerik ez; eta ikusi dugu argia lekuz aldatu eta panela atzean jarrita zein itzal handia egiten duen: bistan geratzen den, nork eusten duen ere ikusgai. Uste dut obraren aurre-atzeak erakusten dituela, obrak agerrarazten dituen kontradikzioak, handi-txikiak, ilun-argiak, beltz-koloretsuak. Ezein antzerkik, sarri erakusten dizkigunak, bide batez esanda, eta beti, hutsik egin barik, zer pentsatua ematen digutenak antzezlanak ikustera gerturatzen garenoi. Lurra erraldoiarekin egin dute jolas eta planetako oinarrizko elementuetako horrekin kultura ere halaxe irudikatzea lortu dutela esango nuke. Ezinbesteko.
Benetakotasuna du obrak. Eta egia izan zein ez bigarren mailakoa izanik, badira pasarte bi erakusgarri: Idoia Beratarbidek arte plastikoak gaitzat hartu eta erakusketa baten gertatua kontatzen duenean, bata; bestea, Iraia Eliasek 2016ko Goya haien biharamun luzea kontatzen duenekoa. Erakargarriak egiten diren istorio bi. Gertukoak, benetakoak.
Aukeratu ezazue: “Txiki edo handi izan nahi zenuke oraintxe?”. Galdera egin dute eta parte hartu dugu. Espaloian geunden zortzi lagunek esan dugu “txiki” eta batek “handi”. Badugu hortik bai. Txikiari egin zaizkio Euskal Herrian gorazarreak: poemetan, kantuan, hitz-aspertuetan… Eta ahaztu egin zaigu handi izateko nahia ere behar genukeela. Beharbada ez handia izateko derrigor, baina bai anbizioarekin jarduteko. Txikitik, bai, baina anbizioarekin. Txikitu egiten baita txikia anbiziorik ezean.
Anonimotasuna ere ekarri dute gai moduan, beharbada anonimotasunaren gorazarrea ere bai zenbait esaldirekin. Espresio bakarreko buru-handiak eman du jokoa. Anonimotasunetik behar ez denik ezin esan, baina nago nor izatea ere aldarrikatzen dela. Bereziki, obraren amaieran. Amaiera erosoagoa egin zait, baita zinta bat eustea bezain gauza xumea ere badelako nor izatea. Gustatu zait mezua. Erosoagoa zait amaiera kultura ekosisteman parteago izan naizenetan; eta, baita, bost euro ordaindu eta txaloak jotzera mugatu dudanean nire egitekoa. Nor izatea, izatea baita. Nor izatea da sortzaile izatea, txaloak jotzea sorkuntzei, argiak jartzea, errifak saltzea, aulkiak jasotzea, antolatzea, komunikatzea, produzitzea, soinu egokia jartzea, bilerak egitea, batzarrak, txandak… Badut ustea nor izate horri egin behar zaiola bultza eta ohitura bihurtu. Nor horretako bakoitzari, txosnako zerbeza kupela aldatzea ere bogan ez dagoen egunotan.
