7 km-tan 100m igotzen ditu bideak: 1.4 %
Negua iritsi zaigu, kostata, baina hementxe dago. Horrek bizikletaz egiteko planak murriztu egiten ditu, eta asko jota, igande goizetako bueltaxkara mugatzen du jarduna. Aurreko igandean ere egin genuen saiotxoa, martxa lasaian, kulote luzea jantzita, eta manga luzedun mailotarekin. Nik betiko eskularruak erabili nituen, (be)hatz puntak egerian uzten dituenak, baina nerekin zetorrenak eskua estalita eraman zuen. Hori ikusteak hotza sentiarazi zidan, baina ez zuen halako hotzik egin… Neopreno naturala daukagunok behintzat hori baino gehiago aguantatzen dugu. Hala ere hasieran, berotzen hasteko, aldapa pixkatekin hastea erabaki genuen, eta Orio aldera jo genuen. Meaga aldera joatea ere bururatu zitzaigun, baina Aiatik Andazarratera doan bidean eguzkia edukiko genuela eta haruntza joatea erabaki genuen. Aiarainoko igoera ondo ezagutzen dugu, eta lasai igoz gero oso bide polita da. Trafiko gutxikoa eta udazkeneko kolorez jositakoa (udazkena baita!). Baina onena gero dator, Aiatik aurrera jarraituz, Asteasu aldera jarraituz alegia, bidea asko etzaten da, goranzkoa izateari laga gabe, zazpi kilometroko paseo ederra dago Andazarrate gaineraino. Han, azken bihurgunean ur depositoa dago (orain iturria ere badauka), eta bertako ur freskoa edan ondoren itzulerako bidea hartu genuen. Lehen goranzko joera zeukana beheranzko bihurtu zen, eta gainera, itsasorainoko ikuskizun garbia dauka bideak. Paregabea.
Zarautza iritsitakoan, iñurritzan salda eder bana hartu eta dutxatu ondoren bermuta hartzeko geratu ginen…
