Bere liburua oineztarria baino azkarrago igaro zen nire eskuetatik, harrapaladan irakurri bainuen.
Katu gizonen eskutik kontatu zigun bizimodu ruralaren kate luzea, protagonisten siniste eta konbikzioak, mixeria eta aintzak.
Kaletarrok, denok, irakurri beharko genukeen obra. Izan ere, gero eta gutxiago ulertzen ditugu nekazal giroak, arraro egiten zaizkigu, basa eta zibilizatu gabe, akaso gu gero eta anormalagoak garelako.
Bejondeizule Josu!
Bada ordue liburu horri behar dauen estimaziñue emuteko. Denboran hurbil baina oroimenien erabat ahaztute daukogun bizitza modue da Josuk kontatzen dauena, geurie izan dana. Eta, horrez gain, tramie eta kontakizune gordiña bezain erreala izan leike.