Iazko sasoi honetan hasi nintzen blog honekin, Aratusteak bukatu eta egun gutxira idatzi nuen lehenengo mezua. Orduan, pena batekin geratu nintzen… orduko kartel lehiaketan irabazle suertatu zen lanaren gaineko aipamena egitearena.

Aurtengoa oraindik ez dudala ikusi aprobetxatuz, eta gainera, konparaziorik egiteko asmorik ez daukadanez, iazko kartelaren gainean idatziko dut.

Erabaki zaila izan behar du epaimahaikideendako sari nagusia ume bati ematea, ba, asmatu zuten.

Koloretsua, alaia, ordenatua eta herriari aipamen grafikoa egiten diona… eta, onena, ikusi ahala irrifarra sortzen zaizu… Eska daiteke gehiago?

Obra dotore hau egin zuen artistak Peru Altube Kazalis du izena, eta orduan, 9 urte (!) zituen. Chapeau!

Aurreko egunean, retro-geek samar jarri, eta gazte denboratik berriro ikusi barik neukan Kubrick-en 2001: Una odisea del espacio filma ikusten jarri ginen…

Filma hasi eta zati batera, sekulako sorpresa hartu nuen eszena baten oso ezagunak egin zitzaizkidan sofa gorri mordoa agertu zenean. Irudian ikus ditzakezuen hauek dira…

CDak dauden tokira joan eta bertatik, 1999 urteko Fangoria taldearen Una temporada en el infierno diskoa apartatu nuen. Ikusi, disko horren azala eta barru aldeko argazkia…

Gogoratzen dut, diskoa erosi nuenean hiru gauza aurkitu nituela gustoko: musika bera, sofa gorria (Olivier Mourgue-ren diseinua) eta diskoaren leloa…

Fangoriakoek, diskoaren izenaz gain, beti jartzen dute esaldi kuriosoren bat, honelaxe zion disko horretakoak: “Hay que ser absolutamente moderno”. Esaera eder hau, diskoaren izenburua bezala, Arthur Rimbaud poetarena da.

Kubrik-ek 2001: A Space Odyssey filma egin zuenean 1968 urtean, demostratu zuen “erabat modernoa” izateko ez zuela inolako arazorik, baina, hori bakarrik ez zuen erakutsi…

Begira, bestela, protagonista batek, espazio-ontzi intergalaktikoan komunera joan behar duen unean, ate aurrean, aurkitzen duen ohar interesgarria…

Oso modernoa bai, baina, oso praktikoa ere bai.