Zelakoak diren gauzak, mikrotipografia eta detailearen gainean idazten nabilela eta hara non, eta bitxikeria hauek jarri zaizkit begien aurrean…
Gara egunkariko bilduma baten bi orrialdeko iragarki baten zatia da argazkikoa . Ikusten duzu zein modu bitxian jarrita dagoen izenburuko “g” hori? Azpiko lerroari tokia egiteko asmoarekin-edo tokatzen zaiona baino askoz gorago kokatuta dago. Hain jarri dute goian, “g” barik “8” ematen du! Azpiko zirkuluan, berriz, ikus daiteke “g” hizki baten kokapen “normala”.
Izenburu beraren hasierako “P” horrek ere tratamendu berezia du (kolore desberdina, handiagoa da eta beherago jarrita dago, hain zuzen) baina begi bistakoa da “borondatez” egindako aukeraketa izan dela, diseinagileok egin behar izaten ditugun erabaki txiki horietako bat; “g” horri, berriz, akats kutsua hartzen diot… Horixe ba, bitxikeria bat.
“g” hori lekuz kanpo segurutik, baina Gara beraren “g” be nahiko gora dago eta “g” bera erabili dabe ala?
Arrazoia duzu, Marijo, Gararen “g” hori ere gorago jarrita dago.
Egia esateko, eta mezuan aipatu ez banuen ere, betidanik pentsatu izan zait xelebre zamarra “g” horren kokapena gainera, nire ustez, ez dio grafikoki inongo mesederik egiten mantxetari eta, aldiz, “gara” hitzari indarra kentzen dio.
Hala ere, Gararen mantxetaren kasu honetan gustu kontu bat dela garbi dago eta ez dago dudarik bere momentuan borondate osoarekin egindako aukeraketa izan zela; bildumaren publizitatearena, berriz, arazo praktiko-grafiko baten aurrean soluzio azkar eta eskas baten adibidea dela uste dut.
Gramatikoki jardunez gero, ados negoke zuekin; halere, nik apropos gauzatutako akatsari baino, zutikatutako su”g”earen antza harzen jutzet hari: semantikan indarra ematen diona, brz. Ohartarazi osteko posturie…