Azken urteetan ez bezala, aurten medikuarengana joan behar izan dut. Bai!
Idazten hari naizen momentu honetan sukarra daukadala uste dut, azken hiru egunetan lanera ez naiz joan eta nire barruan kristoren mala ostia daukat;
leihotik begiratu, zerua urdin ikusi, eta ni etxe zuloan, manta batekin eta Termangil eta antibiotiko kaxez inguratuta! Kaka zaharra!!!
Baina tira, blog honetan euskararekin lotura duten gaiak jorratzea zenhelburua eta ez gaixo kontuak. Tamalez euskararekin edo hobeto esanda euskara ezarekin ere lotu dezaket bergarako anbulatoriora egindako bisita:
Igandean joan nintzen urgentzietara lehen aldiz. Goizean sukar handiarekin jaiki eta bada ezpada! anbulatoriora sartu eta ez atean zegoenak ez eta sendagileak ere ez zidaten euskaraz egin! Ez zekitela suposa beharko dut!
Gaur berriz itzuli behar izan dut. Harreran zegoen emakumeari zerbait galdetu diot euskaraz, berak “barkatu baina ez dakit euskaraz” aurpegia jarri du eta erdaraz errepikatu behar izan diot dena.
Sendagileari itxoiten nengoela, emakume edadetu bat gerturatu zait eta erdaraz galdetu dit ea noizko txanda neukan, euskaraz erantzun diot eta ondoren eguraldiari buruzko elkarrizketa tipiko bat izan dugu, oraingoan
euskaraz!
Gaurko sendagileak euskara zekien!
Eta orain, gertatutakoa gogoratzean galderak: zergatik ez dit hitz egin emakume edadetuak euskaraz, jakin bazekien arren? Ez al daukat eskubiderik medikuarengana joan eta euskaraz hitz egiteko? Euskara ikasten dabiltzan eta hizkuntza erabili nahi dutenek zer sentituko dute euskaldun jendeak erdaraz hitz egiten diegunean?
