TARRAGONAKO 42AK

KM 0: Tarragonaraino etorri naiz oraingoan. Duela 8 bat hilabete, Mediterraneoko jokuak ospatu ziren antzeztoki berean nago. Gogotsu nago. Irteerako ikusleen artean Esteladak ikusten ditut. Goazen.

KM 4: Azken maratoietan eraman izan dudan erritmoarekin alderatuz, oraingo honetan, erritmo arinago batekin osatu ditut lehen kmak. Gustura noa. Kontuak kontu, 10 bat minutu gutxiago irauten  badu lasterketak, ene giharrek asko eskertuko dute.

KM 8: Tarragonako alde zaharra hiriaren goiko aldean dago. Bertara eramango gaituen aldapatxoa igotzen hasi gara; erritmoa jeitsi behar izan dut. Jeitsiera laster etorriko da.

KM12: Ondartza paretik pasatzean bañistaren bat edo, antzematen saiatu naiz. Alferrik baina. Daramadan abiadurak horretarako beta eskaintzen badit ere, ez da ausartik gerturatu ondarretara.

KM 15: Ez da talderik sortzen daramadan erritmoan. 3.15.00 eko erbia azkarregi doa eta 3.30.00ekoa berriz, motelegi.

KM 16: Ez nuen espero. Kaian sartu gara. Izugarria da haizearen indarra. Halere, gai naiz antzerako erritmoan irauteko. Baina, bigarren itzulian….

KM 21: Maratoi erdia. Lehen itzulia osatu dut. Azken kilometrotan Antonio izeneko mutil bat izan dut aldamenean. Ortozik ari da kilometroak irensten. Tartean apusturen bat izango den otu zait; edo agian, zorren bat norbaitekin…nork jakin. Urrats podología ere etorri zait gogora; Oiartz eta Jordi….

KM 28: Maratoiko kilometrorik erosoenak egiten ari gara. Itxuran sentitzen naiz eta erritmoa bizitu dut. Taldea atzean utzi dut eta banoa metaruntz.

KM 30: Berriz ere,  “Maratoia 30. kilometroan hasten den 12 km.-ko lasterketa bat da” esaldia etorri zait burura. Antzuolako lagun batek sarri esaten duen esaldia. Zaragozako maratoiko kronikan, oker ez banaiz, gauza bera idatzi nuen.

KM 33: Berriro sartu gara kaian. Haizea izugarria da. Oreko mantentzeko egundoko ahalegina egin behar izan dut behin eta berriz. Korrika egiteko era aldatu behar izan dut. Giharrek sendo nabaritu dute haizearen ostikoa.

KM 35: Dexente jeitsi dut erritmoa. Haizea dagoeneko desagertuko ez den irudipena dut. 7 kilometro haizeaz eztabaidan, infernua bistan.

KM 37: Ostatua hartu dugun hotel paretik pasa naiz. Maider eta alabak helmugan izango direla jakiteak eta anoa postuan hartu dudan platano zatitxoak eragina izan dute. Bestela, hotelean geratzeko imintzioa, ez zen urruti izango.

KM 41: Azken kilometrotan jasandako urakan, tifoi edo dena delakoak, jota utzi nau. Estelada eskuetan zuen gazteak “ Un vasco siempre llega, GORA” egin dit garraisi. Ukabilla altsatu  eta GORA erantzun diot.

KM 42: Metarako zuzengunean ez da arkurik ikusten. Oker ez banaiz, irteera orduan dozena erdiren bat bazen puztuta.Heldu naiz azken zuzenera.  Etxeko lau sorginei keinu egin eta listo. Gustura nago nahiz eta, disfrutatzeko aukera handirik ez dudan izan.

TARRAGONA MARATON

03:36:04   Un vasco siempre llega. GORA

 

 

MARATON DONOSTIA 2007 02:52:39 Ikaragarria
MARATON DONOSTIA 2008 02:48:41 Markarik onena
MARATON DONOSTIA 2009 02:49:30 Sentsazio eskasak, baina tira.
MARATON MADRID          2010 03:30:46 Sufrimendua
MARATON DONOSTIA 2010 03:02:53 Azken 8kmak infernuan
MARATON LAREDO           2014 03:35:46 Erronkak aldatuz, disfrutatzen
MARATON MADRID         2015 03:30:19 Lagun artean gustura
MARATON G CANARIA 2016 03:35:12 Sirokoren eragina
MARATON  ZARAGOZA         2017 03:27:11 Urakana azken kmtan
MARATON TARRAGONA 2019 03:36:04 Un vasco siempre llega

 

 

Utzi erantzuna

Zure e-posta helbidea ez da argitaratuko. Beharrezko eremuak * markatuta daude